Luiken dicht

Met onze linkerburen hebben we een ambivalent contact. Toen we hier 10 jaar geleden kwamen wonen hebben we braaf een kennismakingsbezoek gebracht bij Jan Anton en zijn moeder. Zij toen 75 en hij, alleenstaand, midden 40. We verbaasden ons over de inrichting van hun overvolle kamer. Het leek of de tijd had stil gestaan, we waanden ons in de vijftiger jaren. Ze stookten een kolenkachel, buurvrouw vond verwarming ongezellig en in de keuken beschikten ze over een fornuis dat met briketten werd verwarmd. De hang naar gezelligheid werd blijkbaar geschraagd door een haast totale afsluiting van de buitenwereld. Voor de meeste ramen zijn meestal de luiken gesloten.
Na ons eerste bezoek beperkte ons contact zich tot af en toe praatje bij de voordeur, aan het hek of bij de schutting. Buurvrouw reikte ons dan eitjes aan van de kippen uit het hok in hun piepkleine tuintje of gaf ons een kan eigengemaakte karnemelk. Jan Anton was nooit zo praatgraag maar onze relatie liep een ernstige deuk op vanwege een conflict over een reparatie aan het dak dat we delen. Sindsdien wisselden we nog weinig woorden.
Buurvrouw kwam allengs minder haar stoel uit en kon niet goed uit de voeten met het probleem tussen Jan Anton en ons. Ze bleef vriendelijk zwaaien, belde af en toe en stuurde me op mijn vijftigste verjaardag, waarvoor ik ze natuurlijk wel had uitgenodigd, een bloemstuk.
Vaak was van 1 raam maar een luik open en dat was het venster op de wereld van buurvrouw. De laatste jaren ging haar conditie achteruit. Ze belandde met longproblemen in het ziekenhuis, maar krabbelde weer overeind. Af en toe kroop ze nog bij Jan Anton in de auto om een boodschap te doen of familie te bezoeken. Steeds vaker zag ik haar, door dat ene raam, voorover op tafel liggen slapen en zwaaide ze niet terug. Vorige week werd ze vanwege ernstige benauwdheid opgenomen en maandag is ze overleden. 84 jaar is geworden. Haar luikjes zijn nu gesloten.

Jan Anton heeft de luiken enige dagen na haar overlijden aan de voorzijde allemaal opengegooid. Wellicht een goed moment om dat in onze relatie met hem ook maar weer eens te proberen. We blijven tenslotte, nu zonder de intermediaire moeder, toch buren.