De "comedy" is een lastig genre want er moet veel leuks in gebeuren. In Quality Time van de Mug met de Gouden Tand gebeurt dat zeker en de voorstelling draait als een dolle. De thematiek is vette satire op het moderne yuppengezin waarin iedereen toch vooral met zichzelf bezig is. Kinderen raken al vroeg besmet met het ik-virus van hun ouders en spannen handig samen om ook hun doel te bereiken. Hypochondrie, verlatingsangst, schoonheidsfobie, jaloezie, ach eigenlijk is het stuk zo volgepropt met allemaal kleine clicheetjes waardoor het echt goed over de top gaat. Schmieren mag in de comedie, poep en pies hoort en meer dan alleen toespelingen op sex maken het feest compleet. Joan Nederlof heeft zichtbaar plezier gehad in het schrijven, al toont ze die emotie zelden in de voorstelling waar ze als miskende zuurpruim weer gewelig voor de dag komt. Een cabareteske voorstelling die de dialoog binnen ons gezin nog wel enkele dagen zal beinvloeden.(we zaten er in Bouwkunde met onze neus bovenop)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten