Pieter had me Joe Speedboot al regelematig aanbevolen. Iets weerhield me. Ik denk zowel de titel als de cover (daarom hierboven voor de Duitstalige versie gekozen). Voor de vakantie in mijn koffer gestoken en vervolgens in een ruk uitgelezen. Veel mooie en weelderige taal, onstuimige karakters en thematiek en een heel herkenbare affiniteit met het eigenlijk wereldse plattelandsleven. Dat de schrijver, Tommy Wieringa, uit Goor komt is bijzaak, maar het verhoogt wel de attentiewaarde van zijn beschrijvingen. Hij situeert het verhaal in het dorpje Lomark en dat is een gemankeerd anagram van het nabij Goor gelegen Markelo. Verder deed mij de omgeving denken aan Olst/Wijhe en het in de IJssel gelegen Fortmond. Schoonma Heleen wist mij te vertellen dat onze voormalige achterbuurman Joop (de vriend van Door), nu verhuist naar iets verder op de Worp, de vader is van Tommy. Dat ik in een kleine wereld leef heb ik al vaker naar voren gebracht.
Opvallend in het boek is de vlakheid van de vrouwenkarakters. De moederrol is traditioneel zachtmoedig en zorgend. De rol van de door alle “vrienden” aanbeden PJ wordt met behulp van een boek in het boek als die van vooral op sex beluste dame neergezet. Het vlakke madonna (moeder)/hoer(PJ)-schema doet af aan de overige rijkdom van het boek.
Ik heb nog nooit een boek gelezen waarin zo’n grote hoeveelheid automerken wordt genoemd en waarbij die merken en types zo’n duidelijke relatie hebben met de sfeerbeschrijving. De Golfjes, Subarus en Ascona’s roepen voor mij het beeld op van de in deze type auto’s (al dan niet met extra velgen en spoilers) rijdende plattelandsjongeren van mijn jeugd. De roman krijgt daardoor voor streek- en tijdgenoten een extra dimensie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten