Nestvlieder

Berry moest een traantje wegpinken toen hij op zijn laatste dag afscheid kwam nemen. Bistro heeft een betrokken, zeer deskundige en leuke medewerker minder die als “help-desk-geit” zeer orginele bijdragen leverde aan ons interne bedrijfsweblog.
Een paar dagen later kondigde ook Stefan zijn vertrek aan. Nu was ik al een tijdje op de hoogte van zijn sollicitatieprocedure bij de gezondheidsinspectie.Toch kwam het uiteindelijke bericht als een koude douche. Want met zijn vertrek komt een einde aan zeven jaar intensief samenwerken. Eerst bij ELRO waar hij met Fred, Margriet, Kees en Marc de zolder bemenste en vervolgens in verschillende rollen bij Bistro, de laatste anderhalf jaar als co-directeur. Ik verving Stefan toen hij een scheiding beleefde en Stefan verving mij toen ik overwerkt was. We hebben onbeschrijflijk veel met elkaar gesproken, gebeld en gemaild. Besprekingen voorbereid, stukken geschreven, frustraties afgereageerd en elkaar op diverse manieren begeleid, ondersteund en kritisch gevolgd. De energie die we aan Bistro hebben gegeven was gezamenlijke energie.
Stefan voelde altijd enige schaduw. Iets teveel achter mij, dan naast mij. Niet in onze onderlinge relatie maar zowel binnen de organisatie als in de ogen van de buitenwacht kleefde hem het “tweede-man-zijn” aan. Bevrijdt van die ietwat ongemakkelijke plek kan hij van het volle licht gaan genieten in zijn nieuwe baan. Uiteraard blijft hij zichzelf meenemen, met vele jaren veelzijdige ervaring in zowel de IT als het leiding geven.
Om niet alle kruit voor een afscheidsspeech te verschieten stop ik hier. Hij gaat het nest verlaten, Ons samenzijn duurt nog 1 ½ maand zodat het verweesde gevoel nog even onderdrukt kan worden.