Retorische gaven zijn onmisbaar voor politiek leiderschap. Op de avond na de aanslagen in Londen valt je weer eens op hoe slecht het met onze minister-president is gesteld. Als hij er iets uitbijt dan zijn het korte nietszeggende zinnetjes, uit dat benepen christelijke mondje met die dikke lippen, en zonder enige zeggingskracht, emotie, zonder enig charisma. Dan de Engelsen, Tony was op zijn best direct vanuit Gleneagles, maar Ken Livingstone, de burgemeester van Londen, deed het de day-after, net terug van de Olympische verkiezingen in Singapore, nog fraaier. Inhoudelijk klopt zijn tekst bij lange na niet, maar zoals hij het vertelt geloof je het niet alleen, maar krijg je er zelfs kippenvel bij. Politiek theater op zijn top: management by speech. Ik zou graag z'n speechwriter willen zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten