Oud papier

Twee jaar geleden ben ik begonnen met het verzamelen van debuutbundels van Nederlandse dichters. Ik heb er best al veel en die ik nog moeten hebben zijn schaars, oud en dus duur. Bubb Kuyper in Haarlem houdt jaarlijks twee boekenveilingen (met ook veel prenten en grafisch werk). Voor de kijkdag even met Sicco afgesproken en snel de vooraf op Internet opgezochte boekwerkjes bekeken. We passen prima in het biblio-pro-fiel: man en een stukje ouder. (Het houdt maar niet op). Veel Goethe op de veiling vanwege een deel van de nalatenschap van Boudewijn Buch die de komende week aldaar onder de hamer komt.

Hockeyballen

Ze zijn lid geworden en gaan volgend seizoen bij de F-jes. Hoezeer heb ik mij vroeger afgezet tegen alles wat naar hockey riekte. En nu vinden mijn zoons het leuk. De Deventer Hockey Vereniging heeft drie mooie velden naast de haast even kakkineuze voetbalclub U.D. Ik moet, zo heb ik aan mijn collega-vaders gezien wel een polo, een korte broek tot over de knie en bootschoenen aanschaffen. Er zijn er ook die in een Saab-cabrio komen. Ik denk met mijn Transitbus, de H.T.T.P. Duvekot-de Vries Koeriers, nog wel indruk te kunnen maken op zo'n parelteefje. Let maar eens op. 

Toren van Pampus

Op de veerboot naar Pampus. Daar werd het Bistro-uitje een competitie tussen twee teams. Verschillende opdrachten moesten worden vervuld. Zoals door een lange donkere gang lopen, boogschieten, geblindoekt vierkant maken. En het bouwen van een zo hoog mogelijke toren van kratjes, waarbij iemand er boven op moest staan. Ik heb op 2 kratjes al hoogtevrees maar Else en Karima gingen als ervaren stuntvrouwen omhoog. Meiden die hun evenwicht weten te bewaren. Ook lekker over het IJsselmeer zitten staren op het terras van cafe Hollands Licht (waarschijnlijk vernoemd naar de fantastische gelijknamige film ). Dit keer opnieuw een genoeglijk uitje van een al maar uitdijend topteam.

Also sprach Sjaak

Onder de balken van cafe Floris V en de rook van het Muiderslot gaf Stefan, tijdens de ochtensessie van ons bedrijfsuitje, een presentatie over de toekomstige Bistro-organisatie. Hij heeft een mooi plaatje gemaakt waarin duidelijk wordt dat we steeds meer specifieke opdrachten krijgen en minder zelfstandig bezig kunnen zijn. Stefan heeft een helder inzicht in onze situatie en kan het vlot uitleggen. Waar zowel hij en ik nog aan moeten schaven is onze motoriek tijdens voordrachten: we zijn nogal beweeglijk en weten met onze armen en handen geen raad. De fraaie plaatjes leidden zowaar tot een levendige discussie, want ome Henk laat altijd van zich horen. Al was het maar om de eigenheid van zijn vakinformatie-handeltje te benadrukken.

Sessie 1

De bedrijfsarts heeft me geadviseerd een psycholoog te raadplegen. Deze week een eerste kennismakingsgesprek met Paul gevoerd. Na mijn uitweiding aan de hand van enkele door hem gestelde vragen kwam hij tot een eerste, voorlopige analyse: overbelasting in combinatie met een hypochondrische (snel denken dat je een erge ziekte hebt) aanleg. We gaan volgende week deze sporen verder verkennen en ik heb een vette vragenlijst meegekregen. Paul is aardig en vertrouwenwekkend (hetgeen een basiseigenschap van een psych moet zijn natuurlijk). De vragenlijst bezorgde me nog wel even buikpijn. Maar nu weet ik waar het van komt.

Symmetrie

Op de terugweg langs Margraten, waar de doden vanaf het plateau een prachtig uitzicht hebben op de Maasvallei. Eerder blogde ik al een militair kerkhofbezoek. Opvallend is de symmetrische opzet van de kerkhoven. In het midden een zuil, een laan, een wapperende vlag. Links en rechts met eenzelfde glooiende buiging de opstelling van de kruisen. Bush en Beatrix zorgen zelfs deze zondag nog voor een ongekende drukte: een vorm van van uitgesteld ramptoerisme.

Groen en Grijs

Vroeger zei je dat Limburg iets was voor een bus met gepermanente bejaarden. Nu word ik zelf grijs en zie me met honderden andere pre-senioren wandelen door Limburgse heuvels en bossen. Goed geoutilleerd, moderne kleding en flink bewegend, maar desalniettemin al wat ouder. Waarschijnlijk viel het je vroeger veel minder op dat de kringen waarin je verkeerde langs lijnen der leeftijd zijn opgedeeld. Erger nog dan wandelen is het recreatieve wielrennen. Ik zag wel duizend mannen boven de vijfenveertig in van die malle strakke pakken en met verweerde koppen. Onvermijdelijk hoor je bij een groep, er is geen ontkomen aan, zeker niet in het weekend.

Tussen groene heuvels

Herberg de Smidse is het vaste adres van Mart en Margreet. Ze vragen ons regelmatig een weekend mee. Er dus afgelopen vrijdag- en zaterdagnacht gebivakkeerd. Eric en Pieter waren er ook. Veel gewandeld, veel gegeten en genoten van het heel erg groene Zuid-Limburgse landschap. Het voorjaarsweer was werkelijk geknipt om veel buiten te zijn. Kleinschalig, genoeglijk Nederland (waar je je toch in het buitenland waant) op een paar vierkante kilometer.

Jonge maten

Badeloch lag op haar rug Cesaroefeningen te doen toen ik aanbelde voor de klaverjasavond. Met het klimmen der jaren...Paul kwam laat want hij had een rhododendron verwijderd van het Arnhemse graf van zijn moeder. De struik had aanpalende graven overwoekerd.Omdat Badeloch eindelijk wil gaan trouwen haalden we herinneringen op aan de acts die we tijdens de diverse bruiloften hadden gedaan. Ik herinnerde Marc aan een foto van ons achter in, zoals Marc nog wist, de metallic-groene Renault van Paul. Echte maten, jong en onverschrokken, en ook toen al regelmatig op verlies. Net als gisteravond.

Ex gekust

Ik serveerde mijn schoonouders lamsvlees met asperges. En zo raakten we over schapenvlees aan de praat. Ik vertelde dat ik de lekkerste couscous gegeten had in Mali, klaargemaakt door Djouma, de kokkin van mijn ex-echtgenote. Daarop vroeg schoonma of ik nog wel eens contact met haar, de ex, had. En nog nauwelijks had ik aangegeven dat ik haar heel lang niet gesproken had of de telefoon ging. Barbara (Barbie kon niet goed meer geloof ik) belde vanuit Curacao en we kletsten bijna een uur. Vervelend nieuws over de vriend van haar zus had haar doen besluiten weer eens contact met mij op te nemen. Kreeg deze foto van haar gemaild en die moet geblogd.

Longproblemen

De conditie van Cor laat te wensen over. Tijdens de vakantie in Frankrijk moest hij al vaak pauzeren als'ie een hellingtje beklom. Cor (78) leeft al 17 jaar met anderhalve long en als die het niet goed doen dan heeft hij snel problemen. Deze week heeft de longarts naar hem gekeken en die ziet vlekken die hij niet thuis kan brengen. We maken ons allemaal wel wat zorgen en wachten de onderzoeksresultaten af. Vandaag heeft Cor heerlijk in onze tuin gezeten en genoten van kleinkinderen en het waterige zonnetje.
P.S. De foto dateert van ons bezoek aan zijn geboortehuis in Nieuwendam, vorig jaar.

Pinksterbloem

Deze foto is vandaag 1e pinksterdag gemaakt in onze keuken. We hebben nog nooit van ons leven een Kerstster gekocht doch in december kwam de scouting met zo'n ding langs de deur en hadden we wat over voor het goede doel. Hij blijkt ijzersterk en heeft nu al 5 maanden in rode tint overleefd. Bij navraag bleek mij dat ook Hetty de Kerstster nooit water geeft. We zijn niet zo goed met planten. Waarschijnlijk houdt Rineke, onze werkster, met één drinkbeurtje per week, de plant in deze wonderlijke staat. Goedwillende verwaarlozing leidt tot blijvende bloei. Nou ja bloei, de Duitse wikipedia zegt over de rode dekbladeren: Oft werden diese von Laien (leken) fälschlich für Blütenblätter gehalten.

Generaties Floris

Een van de topstukken uit onze bescheiden DVD-collectie is de TV-serie Floris. Reeds vele malen bekeken en bewonderd door zowel jongens als meisje. Dan is de speelfilm een risico. Maar tijdens de huur dit weekend is'ie al twee maal gedraaid. Heel anders dan de 70er jaren serie, met veel grappen en lagen en zeer onderhoudend voor zowel kinderen als ouders. Jammer van die Nederlandstalige films dat ze zo slecht zijn te verstaan.
P.S. In december mocht ik ter vervanging van Ronald Els chaproneren tijdens de premiere van de speelfilm. Tout BN gespot natuurlijk.

Zilverwerk.

't Is al bijna weer uit: een high tea. Maar Han en Erna, de ouders van onze onvolprezen oppas Babs, durfden het toch nog aan voor hun 25 jarig huwelijksbestaan. Dus wij naar Vaassen en in de tuin van het koetshuis van de Cannenburg taartjes en muffins zitten eten. Het dieptepunt was wel dat we met onze buren moesten zingen voor het zilveren paar. 'T Is uit het leven gegrepen: een hele vette baard. Het weer, de thee en Theo aan de statafel maakten veel goed.

Stemvee

Ik heb niet veel met dieren. Europa wel, of toch niet? Ter voorbereiding op het referendum van 1 juni lees ik af en toe in de uitgave van SDU waarin de nieuwe grondwet wordt vergeleken met de bestaande verdragen. Nieuw is bepaling III-121:
bij de bepaling en uitvoering van het beleid ...houden de Unie en de lidstaten ten volle rekening met de eisen inzake het welzijn van dieren als wezens met gevoel, onder eerbiediging van de wettelijke en bestuursrechtelijke bepalingen en de gebruiken van de lidstaten, met name met betrekking tot godsdienstige riten, culturele tradities en regionaal erfgoed.
Stierenvechten, hanenkamp en zwientje tikken: regionaal erfgoed bij uitstek. De grondwet doet niets voor die arme dieren. En wij, als stemvee, mogen als chinese biggetjes door het ja-hoepeltje van Balkenende springen.
P.S. We laten overigens hier thuis ons konijn Tinus ritueel wegschimmelen, Leve Europa!

Arcadië

Montauban is geheel uit baksteen opgetrokken. Het pittoreske Place National wordt omzoomd door een dubbele rij arcaden. Daaronder tref je vooral eet- en drinktentjes aan en zelfs wat leegstand. De kinderen haten de uitstapjes naar stad en streek. Ze blijven liever op het domein. Mijn "normatieve educatieve toeristisch beleven" ( het najagen van de sterren uit de gids) smelt langzaam bij het ervaren van hun genot op een paar duizend vierkante meter. Zal ik ooit bezwijken onder hun honger naar een strandvakantie met disco?

Vinex en France

De eigenaar van de camping heeft veel geld verdiend in zijn nog jonge verleden, denk ik. Een prettige en gewiekste ondernemer. Dat vermogen besteedt hij aan het goede leven op de camping en aan het ontwikkelen van een project op zijn domein. Samen met de sympathieke Dick voorziet hij een villawijk met meer dan 40 niet al te goedkope optrekjes. Mocht je belangstelling hebben laat het me dan weten, dan kan ik wat commissie vangen. By the way: voor onder de zeven ton hoef je niet te komen praten. Voor de gelukkigen onder u: de rente staat laag.

In het hoofd van Henry

Er zijn schrijvers en heel bijzondere schrijvers. Vorig jaar volledig gegrepen door Boetekleed (Atonement) van Ian McEwan. Nu in de vakantie een heel andere McEwan gelezen: Saturday. Een dag uit het leven van een neurochirurg. Ik vond het een geweldig boek. Niet alleen omdat het over een 48-jarige man gaat (al helpt dat). Ook omdat het gaat over de onderliggende omgang met straatgeweld, terrorisme en de Islam. De gevolgen van 9/11 verwerkt in een roman van een zo fantastisch formulerende schrijver dat je er soms ontdaan van raakt. Heb me weer eens aan het Engels gewaagd (viel niet altijd mee). In mei verschijnt de vertaling. Mijn zoveelste aanbeveling!

L'Espace

Een ietwat regenachtige dag rechtvaardigt een trip naar het Cite de l'Espace in Toulouse. Er staat een Ariane, je kunt een kijkje nemen in een MIR-station en er zijn tal van educatieve voorzieningen. De Fransen pakken het heel serieus aan. Daarbij vergeleken ben ik een losbol. Goed voor je Frans maar alle Europese aspecten van de ruimtevaart vergetend zijn alle toelichtingen in hun eigen taal. Da's minder leuk voor de kinderen (en ik snap van het meeste ook geen bal). Een grondwet zou zoiets moeten verbieden.

Met Oma op Pad

Op het Domaine waar wij verblijven is dit jaar een vijver gegraven, ginds achter het huisje. Er kan straks naar hartelust worden gezwommen en je kunt er ronddobberen in een kanootje. Nu wordt de vijver bevolkt door een honderdtal kikkers die zich er als een razende vermenigvuldigen.Je ziet ze bij bosjes in het water springen.Bart heeft oma (die samen met Cor bij ons in het appartement verblijft) net een rondleiding langs de vijver gegeven. Zijn arm was nogal stevig geschaafd van een val op het trappetje naar ons terras. Oma troost hem al keuvelend, ze slenteren naar huis terug over het pad van de verlaten camping.