Tol betalen.

Bij de paardenrennen heb je zo'n startkooi (blijkt startbox te heten) die wordt voortgetrokken door een auto en die op een zeker moment wordt opengezet. Daar moet ik vaak aan denken als ik een ticket- of betaalstation op de Franse autosnelweg inrijd. Het kiezen van de snelste rij is een vast al heel vaak beschreven fenomeen. Mensen wisselen in de file (of aan de kassa) vaak van rij vanwege het onbewuste idee altijd in de langzaamste baan te staan. En zou dat nou samenhangen met je persoonlijkheid? Een week lang vakantie in de Midi-Pyrenees om daarover na te denken.

Een pittig gesprek

De wethouder wilde misschien toch liever geen paal maar bloembakken en dan ook nog eens eind 2006. Onze strijd voor een veilige Worp kreeg een vervolg in de zoveelste bespreking met de gemeente. Ingrid werd het even teveel en ik schoot uit mijn slof. Het hielp een handje bij het overtuigen van ons redelijk belang, maar of dat nou goed is? Daarna nog een glaasje gedronken in ons aller Old Tivoli (dat overigens binnenkort te koop komt).

C'est l'Ottone

Een bijeekomst met verschillende vertegenwoordigers van de civiele sectoren van de rechtbanken gehad in Ottone. Deze blog niet zozeer opgenomen vanwege Hans Milius, de voormalig projectleider, die achter het spreekgestoelte staat. Nee, onze basis als Bistro ligt eigenlijk in deze kerk waar in 1998 of zoiets Stefan een preek hield over wat de rechtspraak allemaal met Internet zou kunnen. Het begin van onze zegenrijke kerstening der digibeten.Daar moest ik even aan denken toen ik niet zat te luisteren naar de saaie praatjes van nu.

Beursberichten

Nu ik mijn tijd wat meer kan indelen heb ik mij naar de beurs Overheid en ICT begeven. Allemaal standjes van leveranciers die ik of al kende of weinig te bieden hadden. Het enige mogelijke interessante produkt was SmartDocuments, een slimme sjablonenmaker.
Hermen Veneberg werkte voorheen als account-manager van Kluwer voor Justitie maar maakt nu carriere als verkoopleider voor de C-klanten van deze megauitgever. Het was leuk hem weer te spreken en hem te vertellen dat we hem zo misten aangezien zijn opvolger er zo weinig van bakt.
Niet op de foto maar ook ontmoet, ja natuurlijk, Ab Helderman. Voor zichzelf begonnen en aan een beurstafeltje onze leeftijdsperikelen besproken. Zo werd het toch nog een goed gevulde beurs.

Fifty-fifty

Hans die destijds met Bob was kende Toon die toen met Hetty ging. Tussen Hans en Bob ging het uit en Hans kreeg verkering met Chris en Hetty met mij. Chris is een van de velen die in mijn omgeving vijftig is geworden en hij gaf een etentje in Aan Tafel (gaan we met Bistro ook wel eens naar toe). Als kado wilde hij tafelspeeches. Ingewreven met wat witte wijn en op een bedje van speeksel heb ik onze korte gezamenlijke geschiedenis gememoreerd. En een klein gedichtje van Toon Tellegen voorgedragen. Ik eindigde met de vraag hoe groot de kans zou zijn dat die beste lieve Chris (de donkere jongen, binnenkort "natuurlijk" grijs) 100 zou worden."Fifty-fifty", luidde mijn uitsmijter.

Buitenspiegels

Onder leiding van schoonzus Klaske stortten de genodigden van Coos d'r verjaarspartijtje (een week te vroeg) zich op het mozaieken. Een deel van het voorlopig resultaat zie je op de foto. Eerst had Coos kadoos in ontvangst genomen en werd er in drie groepjes een foto-speurtocht door de wijk gelopen.Na het knutselen was er nog pannekoek. Een knus en geslaagd feestje en heel wat relaxter nu de meiden zoveel meer zelf kunnen En het weer was zo fantastisch en stralend dat we alles buiten konden doen.

Pappa-Razzi

Hij heeft haast geen grijze haren, zo kon ik gisteren constateren. We, Marja, Stefan en ik, zaten te eten in een Haags restaurantje achter het Paleis van Justitie en een paar tafeltjes verder op zat Laurens Jan met een aanzienlijk jongere vrouw. De staatssecretaris? Of een andere jonge dame die hij later mee zou kunnen slepen naar zijn pied-a-terre. Helaas waren mijn digicamerabatterijtjes op anders had ik weer een D66 coryfee voor mijn lens gehad. (onlangs daar in de buurt overigens ook al Bram Peper met een groen blaadje aangetroffen, dus toch maar opteren voor een loopbaan bij Prive als VIP-spotter)

Ami-speciaal

Het waren aardige jongens, die ons gisteren een cursus gaven over projectmatig werken. Nou ja, cursus. We moesten regelmatig wat oefeningen doen en dan er werd daarna wat slap over geluld. De eerste keer, vier weken geleden, was het aardig omdat we de cursus een vehikel was om het eens met elkaar over onze aanpak bij Bistro te hebben. Nu dobberde het wat weg. Chris en Martin (op het plaatje), consultants van AMI, zijn er in ieder geval wijzer van geworden. (blijkbaar is het zo'n makkelijke baan dat je er in no time flink van aankomt want Chris(links)is niet meer dun als hier op de foto);

Kardinale beslissingen

De laatste tijd vind ik Fokke en Sukke vaak flauw en niet meer zo scherp. Deze scene uit Rome heeft alles van een goede spotprent met dubbele lading. Tom de Graaff die er uit wordt geknikkerd en het feit dat kardinalen het wel heel ouwerwets blijven doen. Het leggen van dit soort verbanden, da's humor op zijn best. Overigens nog meer gelachen: Erik van Muiswinkel als NUON-baas Van Halderen in Kopspijkers. (kies in het rechtermenu voor De BAR, het kan even duren) Graaien, graaien, en heel veel goede grappen.

Graanrepubliek en Bosjesman

De duale boekbespreking begint een traditie te worden. De Graanrepubliek en El Negro en ik zijn eigenlijk niet te vergelijken, behalve dat ze beiden een documentaire-achtig karakter dragen en in een vlotte journalistieke stijl geschreven zijn. De Graanrepubliek las ik enkele jaren geleden en ik vond het mooie onbekende geschiedenis over de ontwikkeling en teloorgang van de akkerbouw (in Noord-Oost Groningen). El Negro gaat over een "opgezette" neger , een bizar gegeven dat Westerman de gelegenheid biedt in te gaan om ontwikkelingssamenwerking en blanke overheersing. Het appelleerde aan mijn Malinese ervaringen.
Graanrepubliek een 8,5 El Negro (Gouden Uil dit jaar) een 8.
Lezen dus.

Contra Kak Attack

Heb zittten neuzen in mijn zeer onvolledige en warrige archief. Ik moest een stukje schrijven voor de reuniekrant van mijn middelbare school. Destijds organiseerden we enkele jaren de Nationale Boereale, ons Achterhoekse antwoord op de Interlyceale van het Rijnlands Lyceum in Wassenaar. Ik heb het stukje opgestuurd naar Dick en Leontine en dan wil ik toch wel graag dat ze het een leuk verhaal vinden. Wat zou dat nou zijn die drang naar complimentjes? Onzekerheid of ijdelheid? Afijn, ik vind het wel onderhoudend geworden en het is als deze blog getiteld.

Strenge meesteres

Het toneelklasje van Coos speelde een kwartier lang scenes uit Pudding Tarzan. Coos hier in de rol van meester, waarbij Iwan te kijk wordt gezet als iemand die niet kan lezen. Het lukt haar goed bewegen- in dit geval heen en weer lopen - en voordragen te combineren. Zoals altijd bij iederen is je eigen kind de ster van de dag. De jongens vonden de voorstelling van de iets oudere groep, waarin een stukje Loenatik werd gespeeld, het leukst. Ik vond zowel de teksten van Pudding als van Loenatik behoorlijk fris.

Lentetentoonstelling

Vanavond Kijkavond op de Hovenschool. In alle klassen is er tentoonstelling. Ik ga natuurlijk naar het lokaal van de jongens. Het thema van de presentaties is groeien en bloeien. Er stond een bak met kikkervisjes, ze hadden bloemen getekend en kuikens in een ei. Hoewel ik ze regelmatig in de drukte kwijt was heb ik toch een kleine rondleiding gehad langs hun konterfeitsels. Ze groeien en bloeien, maar wel minder zachtjes dan planten.

Uitgezwaaid

Hetty bij Peter in Volvo. Samen met Merietje en Annet en Meera naar Vlieland, een jaarlijkse damestrip met het volleybalteam van de heren. Coos blijft wel heel sip achter want die heeft gekozen om zaterdag een toneelstukje op te voeren. Ze had liever meegegaan en huilde dikke tranen. En ze mist natuurlijk haar moesje die nu haar roes in het vooronder ligt uit te slapen. Pa bereidt zich voor op een heerlijk zorgweekend

Bleekgezicht

Meestal kijk ik met open mond naar dit stadsgezicht van Deventer. Het hangt aan het plafond bij mijn tandarts. Deze weken de beste man enkele keren bezocht. Een van mijn voortanden is al jaren donker (vanwege een zenuwbehandeling). En nu wordt'ie met een speciaal goedje van binnenuit weer witter gemaakt. Vandaag de afsluitende behandeling gehad en ik kan iedereen weer met veel zelfvertrouwen toelachen. De tandarts vult tand en zak in een moeite.

Met Jan in de Kroon

Een avond vol met therapeutische tips. Tijdens een lekker diner in de Keizerskroon, de jonge dienstertjes zijn wel erg onervaren, praten Jan en ik over hoe je om moet gaan met spanningen op je werk. Kiezen voor het hier en nu, schakelen tussen in en uit, je brein als teugel van het onderbewuste. Kortom een waardevolle en gezellige avond. Wanneer ik in de lach schiet valt mijn sigaar. Ik kruip over de vloerbedekking maar vind niks. Dan zie ik vette wolken uit mijn overhemdzakje komen. Zonder dralen kiep ik een glas water in mijn borstzakje en zo blus ik mijn avond af.

Straatje om

Deze week "Over de rand van de wereld" uitgelezen. Had het boek ooit bij Mevr. de Boer gezien en het trok toen mijn aandacht. 't Gaat over de tocht van Magelhaes naar Indie via Zuid-Amerika (door de later naar hem genoemde straat) en Stille Oceaan. Veel feiten, ook wel enige spanning maar toch bij lange na niet zo'n thriller als de Ondergang van de Batavia van Mike Dash. Qua oude scheepsverhalen, uiteraard geromantiseerd, nog steeds de mooiste die ik heb gelezen. Vaderlandse verhalen spreken blijkbaar meer aan dan die uit het verre Spanje/Portugal.

Zonder Evert geen geschiedenis

De vrijdagnamiddag is heel geschikt voor een bezoek aan de Assense rechtbank. Evert, mijn ex-collega, heeft een nieuw project onder zich. Hij moet het "ambitieniveau" van digitaal archiveren gaan bepalen. Dat kan niet zonder mijn advies natuurlijk. Dus we hebben alles weer eens doorgenomen en uiteindelijk ook nog een biertje op de Brink gedronken. En dan praten we al snel over meer dan over archieven, da's nou het fijne met Evert. Gelukkig niet over het management van de Assense rechtbank, daar heb je zoals altijd adviseurs voor die goed zijn in dikke verhalen.
(De met opsluiting bedreigde boef zal toch iets anders tegen de gevel van de Assense rechtbank (hier op het plaatje) aankijken!)

Wereldnieuws

De Wereldomroep maakt een item over de verkiezing van de Overijsels grootste. Een van de genomineerden schijnt Huttenklaos geweest te zijn. Mijn opa schreef over die Huttenklaos een streekromannetje. Maar Huttenklaos is van de lijst geschrapt en daarom wil de omroep er aandacht aan besteden. Als nazaat (kleinzoon) van de schrijver, die overigens wel is genomineerd, mag ik morgen de familiePR verzorgen. Aangezien op de lijst veel meer boeven voorkomen had Huttenkloas niet misstaan!

Het stenen tijdperk

Als er speelgoed van de eeuw gekozen zou moeten worden dan moet het wel LEGO zijn. Alle prefab van hen ten spijt, het liefst kloten de jongens wat aan met alle delen en stukjes die zich langzamerhand in hun chaotische verzameling bevinden. De kamervloer is regelmatig bezaait. Daartegenover staat urenlang speelplezier. Vorig voorjaar hadden we ook al zo'n plezier in Legoland (te Billund, Denemarken). Wat is eigenlijk een jeugd zonder Lego.

Vergane glorie

Binnenkort zal ik een blogje wagen aan een vergelijking tussen twee boeken over zeilavonturen. Vandaag bezochten we eindelijk de replica van de Batavia in Lelystad. Van een afstand lijkt het scheepje klein (het meet maar 37 meter) maar binnenin vond ik het verassend ruim. Als je vervolgens bedenkt dat ze daar dan wel met 380 mensen opzaten slaat de verwondering weer toe. Een mooie manier om onze maritieme geschiedenis te beleven, zeker nu het zulk prachtig voorjaarsweer was. Eigenlijk moeten we naar Australie om in het Western Austrialian Maritime Museum het echte wrak te bewonderen.Met 3 kinderen een verre en prijzige bestemming.

Ondergoed

Vanochtend stevig in de bus geblazen. In de lingeriewinkel van der Linden, in mijn goeie ouwe Nieuwstraat, een fraai bh-tje voor Hetty uitgekozen terwijl zij een badpakje stond te passen. Hoewel het gekochte exemplaar er iets anders uitziet dan op deze affiche, heeft'ie wel zo'n extra halsbandje om het gewicht (hihi) nog beter te kunnen dragen. Marlies Dekkers heeft onlangs een eigen winkel geopend in Rotterdam. (Om ook Sjaaks goedkeuring voor deze investering te kunnen dragen). Fijne tip: je moet bh's om de twee dagen wassen, het liefst in babyshampoo. Waarmee borsten en babies weer op een andere manier bijelkaar komen.

Villa Paardenkont

De stalknecht helpt Jennifer met het schoonmaken van de stallen. Een vroege voorjaarsochtend bij een Twellose villa. Ik heb Coos net de 500 meter lange oprijlaan opgereden en bezorg haar nu bij haar paardenvriendinnetje. Mag ze borstelen, hoeven krabben en zelfs even op de rug van Holly. Zo zou het adellijke landleven geweest kunnen zijn. Het is nu voorbehouden aan slimme zakenmensen die weten hoe je goed met onroerend goed omgaat.