Pech in de Scheg

Arme Hetty. We pikken haar op bij de huisartsenpost waar ze net is behandeld. Tand door de lip, glip in de kin. Leve het schaatsen en vooral het bochtenwerk. Haar behandelend arts bleek een buurman van iets verderop. Nou kijk ik nooit naar die nare operatieprogramma's op TV want daar kan ik niet goed tegen. Deze bloederige prent is dus als het ware een aanklacht tegen dat soort uitzendingen.
Voorlopig ben ik met de staafmixer in de weer om het voedsel vloeibaar te maken.

Familieband

Al weken worden we geplaagd door een zachte voorband ondanks regelmatig pompen. In Arnhem besluit ik maar te wisselen en gelukkig wil Folker maar al te graag helpen. Ook Wolter bemoeit zich er mee. Zodat ik als altijd een beetje kan toezien hoe iedereen zich in het zweet werkt.

Dooddoeners

Gisteravond had Hans Wiegel zichzelf uitgenodigd bij die klefkop van een Felderhof (ook op de begrafenis van Prins Bernard zag ik hem, in plaats van Villa wordt het Crematorium Felderhof, voor de eeuwige rustzoeker). Beerekamp schreef er een treffende TV-nabeschouwing over in de NRC. En hoe vreselijk je Wiegel, ondanks zijn tweevoudig verlies, ook vind, zijn one-liners (de mensen in het land, meneer van Meekeren) blijven fraai:
“Mijn standpunt is altijd: niet kakelen, maar eieren leggen!”
"Wie niet tegen de hitte van het fornuis kan, moet niet in de keuken gaan staan."
Dus hij mag best nog een paar keer bij Rik komen.

Duif of Havik

MeWah heeft mij vandaag laten zien op welke manier dagvaardingen bij het kantongerecht worden ingeboekt. Zo heb ik weer een graantje meegepikt van het rechtsbedrijf. Dit ten behoeve van een project Geldvordering Online waaraan ik deelneem. De deurwaarders, zij die de zaken aanbrengen, lijken, door de tarieven en bedragen die zij voor zichzelf innen, soms meer op havikken dan op de vriendelijke duif die in een van de ramen van het
kantongerecht in Apeldoorn is verwerkt. (de ramen symboliseren de 4 jaargetijden en daarmee het boerenleven) In mijn Zutphense jaren heb ik me beijverd voor de vestigingsplaats in het gebouw van de voormalige Cooperatieve Handelsverening. Ruzie gemaakt met mevrouw Otterdijk van de RGD, zo herinner ik me. Het was nu overigens gezellig toeven op de griffie. De snaveltjes hapten gretig in de meegebrachte petit-fourtjes.

Schnabbel en Babbel

(eigen foto, links Babbel, rechts Schnabbel)
Gekozen burgemeester ON TOUR deed Deventer aan. Uit Den Haag daar komt de Graaf. Een door sociaal democratische communicatieadviseurs uitgedachte campagne om het voorstel voor de gekozen burgemeester verder uit te venten. En Minister Thom de Graaf gaat er zelf dagen voor in de bus. Met in zijn kielzog een batterij fraaie communicatieadviseuses en BZK-beamtes met moderne brillen. Er was een wazige discussie in de Dikke van Dale tussen Thom en onze Deventer burgemeester. De tocht in het noord-oosten werd begeleid door Andre Manuel. Hij schreef een leuke weblog. Ook Andre ontkomt niet aan dit type bijverdiensten. Uiteindelijk heb ik maar veel bier gedronken. De communicatieadviseurs zullen straks zeggen dat de campagne een succes is geweest. De schamele dertig incrowd-bezoekers in Deventer zijn dan gelukkig al lang vergeten.

Juffrouw Liesbeth

Gisteravond deed ik mijn eigen Spoorloos en tikte op Google de naam van een oude verkering uit mijn studententijd in. Zowaar twee echte hits: haar naam prijkte op de site van Tarcisiusschool in Rotterdam. Juf van groep 4. Tussen een berg fotoos van Sinterklaasvieringen en Kerst-Inns speurde ik naar haar beeltenis. En jawel, daar zat ze met een de postzak aan haar voeten. Ik ga het checken maar een katholieke school en Juf, dat moet wel kloppen.

Mummie

Bart is een liefhebber van Egypte. Hij weet de namen van tal van goden en vindt plaatjes van de Nijl prachtig. Hij is in het bezit van een modelsarcofaagje inclusief kunststofmummie. Ma Hetty bestudeert met hen de Atlas van het Oude Egypte.
Ik vond de compositie wel mooi met al die wijzende vingers in de linkeronderhoek en het licht op handen en gezichten. Wanneer je op de foto klikt krijg je hem iets mooier dan hier in de blog zelf..

Spiegeltje, spiegeltje

Voorafgaand aan het dineetje van Els nog even gesproken met Jantje, de vriendin van een vriend van Els. Ze is hoofd beheer van het Rotterdams Gemeentearchief. Ik vertelde haar dat ik erg enthousiast was over de site van het gemeentearchief Amsterdam. Toen kreeg ik natuurlijk meteen weerwoord van haar, die iets meer dan 5 jaar geleden Amsterdam inruilde voor Rotterdam. Minder pixels dat wel, zei ze, maar veel meer substantie dan de Amsterdamse buitenkant. Daarom de Nieuw Amsterdam maar uit Oud Rotterdam laten vertrekken met op de achtergrond onze ontmoetingsplaats.

Een meisje van 56

Mijn vader had van die vaste uitdrukkingen waarvoor je je als kind toch wel een beetje geneerde. Zo zei'ie altijd dat hij een vrouw van 20 had, en dat was natuurlijk van 1920. Els viert vandaag haar verjaardag en gisteren zaten we aan het diner in Rotterdam. Wouter en vooral Willem lekker op hun praatstoel. We hebben hun hotelkamer in Hotel New York, directievertrek van de HAL, even bewonderd. Wat een ruimte. Gezellig gegeten, dat kan zelfs in Rotterdam, met uitzicht op de Maas.

Kijkdoos

De ouders moesten kijken naar een kort toneelstukje, werkstukken en geknutselde kastelen in het kader van het project ridders en kastelen in Coos d'r klas. Het kijkgaatje van Meera's doos was net groot genoeg voor het oog van de camera. Trotse vader Jan (van Meera) hield de doos vast, maar die zie je niet. 

Kruistochten

Van zes tot over elven naar Kruistochten zitten kijken. Toneelgroep Amsterdam speelt Ayckbourn in een nieuwe jas en het was geweldig. Vooral veel lachen. Hilariteit en emotie wisselden elkaar in een rap tempo af. Een gebeurtenis die drie maal vanuit een verschillend gezichtspunt werd verteld. Met Hans Kersting als ster en middelpunt. De vrouwen cirkelden er wellustig omheen. Jammer maar voor de anderen maar vrijdag 18 februari is de laatste voorstelling.
( Geweest met Heleen, Pieter en Ceciel. Hetty was tot oppassen veroordeeld en dat vond ze achteraf toch minder leuk.)

Ja, nee, geen mening.

Gisteren wandelde ik met mijn "mental-coach" Harry langs de Grecht tussen Woerden en Woerdense Verlaat. We stelden vast dat het erg is dat je tegenwoordig overal een mening over moet hebben. Nu hadden en hebben we over best veel dingen een mening maar vaak heb je die ook gewoon niet. Dan weet je het niet. Twee winterse buien sloegen op ons neer tijdens de verkwikkende wandeling. En waarom zou je over het weer een mening hebben.Harry probeerde overigens een bres te slaan in mijn diepere Calvinistische ego. Wie weet lukt dat een keer.  

Old Boys

Het is heerlijk om samen met Harry in de Leidse Schouwburg te zitten, kijken naar het festival dat we ooit begonnen. Helga en Geert organiseren het al jaren fantastisch en we hoeven niets anders te doen dan neerzakken in onze stoelen. Vorig jaar moest ik tijdens een symposium wat vertellen over het festival maar ik kan beter in een stoel zitten dan op het podium staan. Althans wanneer het over Cabaret moet gaan. Overigens was er nog geen overvloedige hoeveelheid talent deze eerste avond.

Biografietje

Al meer dan 500 bladzijden gelezen in de biografie van Multatuli waarvan ik alleen ooit de Max Havelaar en Woutertje Pieterse heb gelezen. Maar ondanks mijn gebrek aan primaire bronkennis is het een mooie en toegankelijk geschreven biografie. Douwes Dekker bleek een vrouwengek, gokverslaafd en had, als'ie alsnog een goed baantje had gekregen Max Havelaar nooit geschreven. Hij hemelde zichzelf wel erg graag op. Daarom een enerzijds ontluisterend en anderzijds plezierig beeld: een mens zoals iedereen van vlees en bloed. Ook een mooie inkijk in het 19e-eeuwse Nederland. De broer van de schrijver heeft nog bij mij in de klas gezeten. Daar sta ik mij natuurlijk op voor, maar mooier is het nog dat ook de Achterhoek goede schrijvers kan opleveren.  

Bijbaantjes

Het Twellose zwemparadijs is op doordeweekse ochtenden een stuk rustiger. Dan kan ik er mijn 40 baantjes als schoolslagend wegtikken en soms nog een sprintje doen van 52 seconden (over 50 meter). Gisteren de konden de kinderen zich rond de glijbaan vermaken terwijl ik aan mijn pietervandehoogenbandje kon werken. 

Lunch in de Leeuwenbergh

Woensdag hadden we een afscheidslunch van Hans Milius, de projectleider programma Civiel. En die vond plaats in de Leeuwenbergkerk op het Servaasbolwerk. Daar kwamen we via Marije die er 2 dagen per week manager is. Ze vertelde leuk over de geschiedenis van de kerk, die vroeger helemaal geen kerk was maar een pesthuis.Een aardige plek om iets in het midden van het land te organiseren. Hans kreeg een mooi colbertje en werd prachtig toegezongen door Marian en haar man. 

Langs graf en dal

Gisteren een dik uur op de Holterberg gelopen. Langs de Canadezen die er zo fraai zijn neergelegd. Je kunt je moeilijk voorstellen dat jouw jongens ook ooit militair zouden zijn en dan ergens ver weg begraven liggen. De wandeling was mooi, het weer was fris en zonnig. Het oude wereldleed smolt onder de winterzon. In marstempo liep ik mijn route.
 

Sur le pont

Nu vaart er een pontje, maar vroeger lag er een schipbrug over de IJssel. Het IJsselhotel ziet u op de achtergrond en daarvoor het zwembad in de IJssel. Het verkeer spoedt zich via de Twelloseweg naar Apeldoorn. Voor historische plaatjes van Deventer is www.deventerinbeeld.nl de aangewezen weg.

Amsterdamse Beeldenstorm

Onlangs is tentoonstelling begonnen van Frits Weeda in het gemeentearchief van Amsterdam. Fraaie beelden van Amsterdam zijn niet alleen op deze tentoonstelling te vinden maar ook in de Beeldbank van het gemeentearchief. Daarin bevinden zich ook de foto's van het Maria Austria Instituut. Een fraaie selectie van de fotoos van dit instituut, o.a.van Andriesse, Blazer, Schering, Jonker, is opgenomen in 7 delen van Holland zonder Haast. Uitgegeven door Voetnoot Publishers. Zoveel visueel plezier. Internet en de boeken, het is haast te veel.Bij de Beeldbank kun je fotoos bestellen en downloaden. Bij Voetnoot kun je de boeken online bestellen.

Thuisgluurder

Thuiskomen en dan door de gordijnen gluren naar je eigen gezin dat daar lekker TV zit te kijken. Omdat de slinger aan de gordijnrail is vastgemaakt heb ik nu deze spleet om de foto door te maken. Wat een huiselijkheid en warmte. Dickens is er niks bij.

Wie is de schilder?

Een laantje met bomen. Ietsje gestoffeerd in de verte met twee wandelaars en wat vogels. Sferisch, maar van wie. Beetje Oosters misschien wel. Wie oh wie. De eerste goede inzending wordt beloond.

Wapenhandel

Onze familie heeft een heus wapen en mijn broer stuurde mij gisteren de digitale versie. Dus die moet wel op het web. Mocht u er een stropdas mee willen, een muismat of een een opdruk op een koffiemok, we zijn tot veel bereid want de adel is niet zo rijk meer.

Geef ons heden...

Een verrassend verjaarskado vandaag: een broodmachine, zodat we nu zelf geurige broden kunnen bakken. Ter bestrijding van Hetties-brood-stress die mij zaterdagsochtends altijd opjaagt tijdig naar de bakker te gaan en daar heel lang heel zenuwachtig over doet. Niet meer nodig, we bakken er zelf een. Wanneer we tenminste meel in huis hebben.

Boschje

Dit bosje staat voor mijn terugkeer op de werkplek. Peter en Madeleine van de Raad voor Rechtsbijstand in Den Bosch verwelkomden mij op afstand. Hun welgemeende belangstelling is hartverwarmend. Dat geldt ook voor Piet, Johan, Willem-Jan, Floris, Hyleco, Mirjam, Ingeborg, Laurens, Lydia, Lenie en veel van mijn collega's die mij kaartjes en bloemen stuurden. Drie dagen per week ga ik weer aan de slag na een time-out van twee maanden. 't Zal even wennen zijn. Maar zo'n bosbosje helpt.

Dutch Type

De broer van Fijke, Jan, is een heuse specialist geworden op het gebied van grafische vormgeving, in het bijzonder het ontwerpen van letters. Hij is nu letterkundige bij uitstek. En wij als Nederlanders hebben een rijke letterontwerptraditie. Jan schreef er een boek over "Dutch Type" en ik had mijn oog al een paar keer op het boek laten vallen. Gisteren tijdens het verlate sint-klaverjassen kreeg ik het van mijn lieve maat, die niet eens wist dat ik het graag wilde. Kijk zo'n maat, daar heb je wat aan. Het is een prachtig boek en ik ga er veel in lezen en zal Fijke en Jan van mijn genietingen op de hoogte stellen. Het is uitgegeven bij 010 en ziet er fraai uit.