Gisteravond had Hans Wiegel zichzelf uitgenodigd bij die klefkop van een Felderhof (ook op de begrafenis van Prins Bernard zag ik hem, in plaats van Villa wordt het Crematorium Felderhof, voor de eeuwige rustzoeker). Beerekamp schreef er een treffende TV-nabeschouwing over in de NRC. En hoe vreselijk je Wiegel, ondanks zijn tweevoudig verlies, ook vind, zijn one-liners (de mensen in het land, meneer van Meekeren) blijven fraai:
“Mijn standpunt is altijd: niet kakelen, maar eieren leggen!”
"Wie niet tegen de hitte van het fornuis kan, moet niet in de keuken gaan staan."
Dus hij mag best nog een paar keer bij Rik komen.
1 opmerking:
Sjaak zegt: kennelijk willen we gewoon een rechtse bal aan het roer. Die dan wel een sociaal beleid moet uitvoeren en niet aan de sociale voorzieningen moet komen.
De geest van Wiegel hangt al 25 jaar als een molensteen om de nek van zijn opvolgers. Bolkestein kon er -eenmaal ontdaan van zijn intellecuele imago- nog het beste mee omgaan. En eerlijk gezegd: die Wiegel verdient toch ook de voorkeur boven flapdrollen als van Aartsen, Dijkstal, Linschoten en al die anderen.
Een reactie posten