Pinkie in de politiek

Het voordeel van Internet is bijvoorbeeld dat je gemiste TV-uitzendingen kunt zien. Zo kon ik de column van Plas nog zien die hij met pasen in Buitenhof deed. Aan het slot van zijn verhaaltje stak hij de draak met de uitlatingen van D66-ers over PvdA-ers als ratten. De huisrat Pinkie kwam te voorschijn. De stijlbreuk werd ook gewaardeerd door Hans Beerekamp in NRC en Hanneke Groenteman maakte er een item van in haar weblog.
De breuk zat niet alleen in het verschijnen van een levende rat in een politieke column maar voor mij vooral in de overgang van zijn anders toch redelijk geaffecteerde uitspraak naar het onvervalst Haags klinkende Daag,zeg eens Daag. Eigenlijk is'ie toch gewoon een beetje een stout Haags jongetje gebleven. En zijn kapper begrijpt dat ook.

De geur van Twente

Het ANP berichtte vanochtend dat het in half Nederland branderig rook. Dat kwam door de paasvuren in noord en oost Nederland. "De Paaschvuren branden alom nog in't rond"(uit het Twents Volkslied) Helaas dit jaar alleen de geur geroken, want ik vind het mooi zo'n heidens vuur,waarmee de wintergeesten worden verdreven en het voorjaar wordt ingeluid, mee te maken. Vorig jaar waren we met zijn allen in Markelo. Dan komen alle kinderen met lampionnen, speelt de fanfare en maken de pubers elkaar zwart met een aangebrande kurk. Van voren warm en een rozig gezicht, de rug koud. Mijn Heimat dus.

Weg terug

Deze week (23 maart) zou Pa 84 geworden zijn. Dat had hij waarschijnlijk nooit gehaald, maar op zijn zevenstigste dat vond ik echt te vroeg. Zijn voorliefde om onbekende zandwegen in te rijden heb ik onmiskenbaar ook in mijn genen. Terwijl Hetty, zonder enige genetische verwantschap, bij het inrijden van dergelijke onbegaanbare paden precies dezelfde afkeurende reacties vertoond als mijn moeder.
Hier proberen we het met de slee achter de auto, Wolter op de slee, ik kijk toe en pa geeft de noodzakelijke aanwijzingen. Pasen vind ik echt van die dagen om aan je ouders te denken. Opstaan zullen ze niet meer.

Maria und Glasisch gestorben

De afgelopen maanden HEIMAT 1 gekeken. Ik had de DVD-serie (6 DVD's met ongeveer 15 uur serie) rond de kerst gekocht en heb er bijzonder van genoten, en ben nu dus een fan. De geschiedenis van Duitsland in de notendop van een klein dorp in de Hunsrück (tussen Rijn en Moezel) met zoveel mooie beelden, een veelzijdige verhaallijn en vol met vondsten en symboliek. Kortom een topper. Ik had de serie destijds (ergens halverwege de tachtiger jaren) nooit gezien en da's maar goed ook omdat ik er nu onbevooroordeeld van heb kunnen genieten. Gisteravond het laatste - en niet allersterkste - deel 11 gezien. Ik ga gauw deel 2 kopen dat vooral over de zeventiger en tachtiger jaren gaat, en, in plaats van Maria, Hermannchen als hoofdpersoon heeft. Reitz heeft een cinematografisch monument vervaardigd en het is meer dan prachtig. Zou mijn dorpse achtergrond en bekendheid met dialect, de waardering hebben verhoogd?

Bruggenot (2)

's Ochtends tegenlicht en 's avonds tegenlicht, zo gaat het bijna altijd wanneer ik de IJssel oversteek. De dagen lengen dus dat wordt genieten. Een wittige zon die een bijna roze schittering in de IJssel laat zien. Het is nog fris en vochtig maar het voorjaar kruipt naar binnen. Na een dag werken in Utrecht, lang met Sjaak gesproken vanochtend, lonkt de Worp aan de overzijde. Thuis.

Emma verhuist

Meer dan zes jaar is Tom met zijn eigengemaakte zeilboot bezig. Alles is door hem zelf vervaardigd. Van spijkers tot de loden kiel: puur eigen handwerk. Het wordt een kopie van een zeewaardige Noorse schuit. Tot nu toe kon hij onder de rook van Deventer, bij een houtzagerij aan de Randerweg in Diepenveen, ongestoord aan zijn boot werken. Doch zijn tijd zit er daar op dus de boot in wording moet verhuizen. Vandaag werd Emma uit haar werf getakeld en op een vrachtwagen geplaatst. We waren er bij en namen met Tom afscheid van haar geboortegrond. In Elburg zal ze verder worden voltooid.

Gekleurde herinneringen

Het leuke geschiedenisprogramma Andere Tijden viert zijn eerste lustrum met een compilatie van kleurenfilmfragmenten uit de jaren vijftig. Wim de Jong schreef in de Volkskrant dat het louter voor 45-plussers is en Hans Beerenkamp was in NRC onverdeeld enthousiast over deze berg nostalgie in 50 minuten. Ik stam uit de late vijftiger jaren en herinner me lang niet alles maar mijn interesse ligt vooral in het tijdsbeeld, in de periode waarin ik geboren ben. A.s. zaterdag wordt de uitzending herhaald en je kunt het ook op internet zien. Eigenlijk mag het alleen in breedbeeld.

2 x 7

Allebei mochten ze zes kinderen uitnodigen. Dus renden om 12.00 uur 14 dolle honden door ons huis en onze tuin. Zelfs Coos vond het aan de lawaaierige kant. Een overvloed aan pakjes en toen met z'n allen naar het zwembad. Heel relaxed partijtje geworden na het onstuimige begin.Hier worden ze geanimeerd door een animeermin van het Twellose zwembad. En verder volgestopt met ijs en friet. Beter kon het niet. 

Wereldgozers

Oom Cees en Tante Andrea zijn globetrotters. Ze hebben al in Sri Lanka, Benin en Kroatie gewoond dus moesten ze onze jongens ook het gevoel geven woonachtig te zijn in the global village. Bij avondlicht een plaatje van de fraaie globe geschoten. De jongens hebben zich als wereldgozers gedragen vandaag. Weliswaar verzot op het krijgen van cadeaus maar voor hun doen rustig en braaf. Ze gingen beheerst uit hun bol. Zo als iedere papa zich dat zou wensen.

Even uitblazen

"De belangrijkste dag van mijn leven", zo riep Derk de avond voor zijn zevende verjaardag. Opgewonden en vol spanning, uiteraard. 's Ochtends in bed gezongen en de jongens waren blij met hun nieuwe skeelers. Ze moesten nog enkele uren wachten op de visite en extra cadeaus. Om half vier mochten ze hun favoriete taart te lijf gaan. Het feest kon beginnen en het werd natuurlijk heel gezellig. Met Deen en Mees, met Babs, Jos en Willemijn en de div. ooms en tantes. Bokshandschoenen, honkbalhandschoenen en skateboards. Echte spullen voor echte mannen.
 

Databankiers of boekhouders

Gezellig op het oude PVRO-nest met Stefan, Margriet en Willem wat brainstormen over wie voor wie op welke manier pijnlijke keuzes moet maken. De vakinformatieprogrammaraad voor de rechtspraak, dat bekt niet lekker en is net te weinig digitaal waardoor het toch bedreigend kan overkomen. Centraal digitaal en lokaal oud papier, dat wordt de globale taakverdeling voor de toekomst. De bibliotheken als kleine reservaten of gaan we beleid maken net als de universiteitsbibliotheken. Het warme bad van de Porta Iurisraad vroegtijdig verlaten. Met gemengde gevoelens.

Stick to it

Een beetje off-day. Dan kun je niet de hele tijd achter de geraniums zitten. Heb de decoupeerzaag van buurman William geleend en drie streethockeysticks uit een multiplexplaatrestant gezaagd. De jongens kunnen nu al skeelerend hockeyen en dit is een stille voorbereiding op hun sportloopbaan. Beetje kakkie en heel wit, wij weten wat goed is voor onze jongens. Coos is al over het paard getild.

De appel valt niet ver...

Mijn jeugd heeft mijn houding tegenover de zondag bepaald. Ik vind het een rotdag. We moesten altijd naar Opoe, in nette kleren, en dan ook nog wandelen. Je ziet het vaker, de ouders mishandelen de kinderen zoals zij ook zelf mishandeld zijn. Dus als het effe kan, hup wandelen in't bos. Meera (op foto rechts) was mee en het landgoed Verwolde was nog kaal en grijs en heel rustig. Iedereen vond het heerlijk om buiten te zijn, een zeer milde vorm van mishandeling. De dikke boom keek minzaam toe.

Kampverschrikkingen

Ware oorlogservaringen omgezet in min of meer romanvorm. Van der Zijl (schreef de prachtige biografie over Annie M.G. Schmidt) heeft een aangrijpend familieverhaal gecomponeerd dat een slechte afloop kent in WO II. Vorig jaar las ik op aanraden van columnist Abrahams "Mijn gewonde hart" over het lot van een joodse doktersvrouw in Duitsland. Een soort reconstructie met behulp van brieven. Tijdens het lezen van Sonny Boy bleef ik steeds een beetje vergelijken. En de meer algemene geschiedkundige passages stoorden mij toch teveel in Sonny Boy, terwijl de stijl net iets te vlotterig is. Maar beide boeken zijn het lezen meer dan waard aangezien de werkelijkheid zo hartverscheurend kan zijn.

Diezijn of Geen Diezijn..

Hij ligt me sinds de aanschaf 1,5 jaar geleden al in weg. Eerst in de woonkamer, vervolgens op de kamer van de jongens en sinds een week weer in de woonkamer. Een vreselijk object waarmee je meestal niks kunt, waarin je niet lekker ligt en zit, en die altijd wegglijdt. Stiekum naar de kelder gebracht en in de orginele verpakking teruggestopt. Tijd voor een annonce op marktplaats.nl. Fatboy zoekt lekker ding.

Gilgamesj

Een theatervloer van geurig gras, regen uit de hemel, vuur en een stevige wind: alle oude theatertrucs in een hedendaagse uitvoering. Doodsangst, echte mannenliefde, verlies van onschuld en het iets voor eeuwig willen achterlaten. Dit alles in een 4000 jaar oude vertelling die beurtelings lichtvoetig, fysiek en geladen voor het voetlicht wordt gebracht. Een theaterervaring: Hetties geschiedenisstudie begint zijn theaterbezoekvuchten af te werpen. De Theatercompagnie speelt het op zijn fraaie locatie aan de Kloveniersburgwal nog tot en met 26 maart. Een topper!

Prettig gesprek (2)

Van de Bouwkunde naar het Stadhuis. Deze week ten tweede male met wethouder Berkelder om de tafel maar nu voor onze penibele situatie bij Bouwkunde. Altijd geld tekort en nu moeten beknibbelen op het personeel. De wethouder had begrip en wilde ook wel kijken wat hij zou kunnen gaan doen. Maar zoals alles in de politiek gaat dat nog wel even duren. Ik ga samen met Heleen maar eens mooie notitie schrijven waarin we de een uitdagende toekomst voor ons theater schetsen.

In der Beschränkung...

Het Paleis in Den Haag had het niet helemaal optimaal geregeld. Ons zaaltje had geen intra- en internetaansluitingen zodat we aanvankelijk onze kunsten niet zouden kunnen vertonen. Gebruikelijk probleem. Via Mario een kijkhoek in de bibliotheek gemaakt en ongeveer 20 departementale juristen bezig gehouden. Voor ons sprak Gerrit Jan Veerman. Hij vertelde over de ontwikkelingen in het kennisdelen onder wetgevingsjuristen. De toegankelijkheid van hun site is juist beperkt om echte kennis te delen. Binnen de veilige community durft men wel. Overigens lijkt het goed te werken en Gerrit Jan is leuk om naar te luisteren. Annemarie bracht ons Porta Iuris met verve voor het voetlicht. Daar kan gelukkig ook geen hond bij.

Prettig gesprek

Het is nog geen tijd voor harde actie vanuit de Worp. Want we gaan de zaak belegeren als de verkeersstroom niet afneemt. Net als de Fransen vroeger (zie plaatje) Namens de taakgroep hadden Ingrid en ik een prettig gesprek met de nieuwe wethouder Gerrit Berkelder (Gr.Links) over het verminderen van het verkeer door het voorzien van de Worp met een beweegbare paal. Er zijn inspraakavonden geweest en er is opnieuw links en rechts geteld, dus tijd om eens even bij te praten met de nieuwe wethouder. Gerrit bleek niet dol op zo'n oplossing met een paal. Dus we gaan weer nieuwe dingen verzinnen. Onze optie "afsluiten" blijft door onverdroten daarop te hameren nog steeds in beeld. Het zal nog wel een tijdje duren en het houdt ons in ieder geval van de straat, dat scheelt iets in de intensiteit.

Op is opkamer

De kok haalde niet de kwaliteit eten die we er wel eens eerder hadden gehad. Het is waarschijnlijk moeilijk koken voor een groep. Dat drukte de pret niet en het was een genoegelijke namiddag. Volgens Cees duurde het eigenlijk tekort. We hadden haast geen tijd om dronken te worden. De kleine Julius sliep tussen alle (borst-)voedingen door en de kinderen konden zich vermaken op een speeldeel. Aan de wand diverse geborduurde merklappen. Een van de ergste gewoonten uit mijn geliefde Twenteland. De kinderen vonden het geweldig zo'n echt familiegedoe, ze houden van natuurlijke nestwarmte.

Andermans Pegels

Onlangs verkochten mijn schoonouders hun woning aan de Emmastraat. Ze ruilden deze in voor een riante huurflat in de Raambuurt (de Wand). Het doel: toegesneden wonen op de ouwe dag en extra geld om het pensioen wat aan te vullen. Onmiddellijk er door jagen die pegels. Dus bij de Kop'ren Smorre in Markelo lekker met de gehele schoonfamilie gaan eten. (zie ook volgende blog)

Een dik pak

Van de Dijk in het Park (zie blogje Smile). Om zes uur stond Bart al voor ons slaapkamerraam."De sneeuw is blijven liggen", riep hij enthousiast. We hebben hem nog een tijdje koest kunnen houden bij ons in het warme bed. Om kwart voor acht stond de familie met sleetjes op de dijk om de ultieme afdaling van deze Worpse Schans te nemen. "He, he, 't is niet voorbij die mooie winter, de winter die pas begon in maart..." 

Datapakhuisbeginsels

Het datawarehouse is alweer een oud-concept dat eigenlijk al uitgehypt is. Des te meer reden om er dan in de rechtspraak mee te beginnen. In Oudaen (op de foto een bouwplat van het Utrechtse stadskasteel, nu restaurant) een voordrachtsmiddag meegemaakt met ervaringsverhalen van de Rabobank en Nationale Nederlanden. Ik moet nog veel leren, tenminste wanneer wij een serieuze rol in het geheel willen spelen, en wellicht biedt deze cursus in Potchefstroom uitkomst:
ITRW611: DATAPAKHUISE I Kontakure per week: Teorie: 1 Prakties: 2 Doel: Die doel van die kursus is om die leerder die basiese Datapakhuis konsepte te leer. Hierdie kursus fokus op die ontwerp van 'n datapakhuis. Die studente doen 'n praktiese implementeringskursus om die teoretiese beginsels toe te pas. Uitkoms: Kennis: Aan die einde van die kursus het die student kennis en insig verwerf oor die toepassing van Datapakhuis ontwerp-beginsels in 'n praktiese konteks. Vaardighede: Na suksesvolle voltooiing van die kursus sal die student selfstandig en deur gebruikmaking van die Warehouse Administrator stelsel van SAS, datapakhuis beginsels uit die industrie kan toepas.

Smile

Ik had de CD al ergens besproken gezien en ook bij Harry lag'ie op de CD-kast. Maar nu ik maandagavond de prachtige documentaire over Brian Wilson in het Uur van de Wolf heb gezien denk ik serieus aan kopen of downloaden. Uit de as herrezen deze Wilson. Na 30 jaar depressie blaast hij zijn oude niet afgemaakte project, dat hij samen met Van Dyke Parks begon, leven in. Een documentaire die ontroert. Leve het Uur, dat vaker mooie docu's uitzendt. Good vibrations.