Al weer een nacht geleden verscheen mijn oude chef Peter in mijn dromen. Hij begroette me hartelijk en joviaal en nam me mee zijn kantoorgebouw in. Aangezien hij het hoogst is bij de Rijksgebouwendienst werd hij vriendelijk gegroet door hip uitziende architectentypes. We reden in het gebouw een stuk in een futuristisch rondgevormd zwevend voertuig waar je in een soort leren ligstoel zat. Tijdelijk was het voertuig zwart, normaal geel, zo werd mij uitgelegd. Peter stapte ergens uit en liep via een trap naar boven weg. Ik probeerde hem te volgen maar raakte geblokkeerd in een onoverzichtelijk trappenhuis waarin de etages niet op elkaar aansloten. Met een knoop in mijn buik werd ik wakker.
Hoezo midlife-crisis ? Hem is het wel gelukt de carriereladder verder te bestijgen en ik ben blijven steken. Zou ik het zo moeten duiden, Herr Doktor Sigmund?
P.S. Bij ons op de Maliesingel is OTIS al vier weken aan het kloten met de lift. Onder aansturing van de RGD. Indien we geen gedwongen winkelnering hadden zouden we de trap al lang niet meer behoeven te gebruiken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten