Mijn moeders verjaardag met een solobezoekje aan Goor gevierd. Na de begraafplaats tijd voor een rustige wandeling en ik parkeerde de auto bij de IJsbaan. Ik stopte voor een hek bij een boom en moest onmiddellijk denken aan het verhaal van Koopman en Scholten.
Koopman was een slechtziende buurman van mijn oom Gerrit. Zijn dikke borrelbrillenglazen maakten van hem een opvallende verschijning. Hij liet iedere ochtend trouw zijn hondje uit. Zijn route ging onder meer langs de IJsbaan en op een ochtend, al tientallen jaren geleden, zag hij Scholten, een buurman van verder op, bij een boom staan. Hij zag hem van achteren en dacht dat hij stond te plassen. Toen'ie terugkeerde naar huis kwam hij opnieuw langs de IJsbaan en Scholten stond er nog steeds. Koopman was verbaasd en ging beter kijken. Scholten stond niet maar hing: hij had een einde aan zijn leven gemaakt. Koopman is er nog lang van ondersteboven geweest. Of hij zijn wandelroute verlegd heeft weet ik niet. Ik zou de plek wel een tijdje gemeden hebben.
1 opmerking:
Weer even op je blogboek gekeken. Het lukt me niet altijd om een post te commentaren. Wat een verhaal van Koopman. Ik was dit week-end ook even weer in de Achterhoek: via Barchem over de Lochemseberg even langs de familie Nijstad. Prachtig weer en een fantastsich ladschap. Veel liefs
Sicco
Een reactie posten