Sicco had zich er veel van voorgesteld: Truus te ontmoeten, Nanny weer te zien. Ik had hem al gewaarschuwd. Een paar jaar geleden had ik mijn liefde van destijds, Ivonne, een uur gesproken tijdens het afscheid van een oud-leraar. En van de vonkenregen van destijds bleek niets meer over, in tegendeel het werd een nogal saai gesprek. Ook Sicco verging het zaterdag zo met van die vlammetjes uit het verleden. Hij trok zondag de conclusie dat hij nu definitief zijn jeugd achter zich had gelaten, overigens met overslaan van de fase van volwassenheid. Klaarkomen met je eigen verleden had hij zich anders voorgesteld.
Zeven jaar geleden ontmoette ik Judith, de dochter van een oud-leraar, die ik nog als klein kind op schoot had gehad. Met haar had ik toen wel een leuk en interessant gesprek. Nu weer. Een gesprek zonder de last van het verleden en zonder een verscholen wens voor de toekomst. Chemie, net als met Ciske, Sicco, Nico, Els, Wilma, Harry en Dick. Maar ja, die laatste, hij was er tot onze verbazing nie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten