In Huis Doorn (in stand gehouden met Europese subsidie, hoe lang nog?) vierden we in een zeer klein gezelschap het vijfentwintigjarig huwelijk van mijn broer en Klaske. Slechts de getuigen (en hun toen nog niet aanwezige partners) van toen en naaste familie, zaten rond de sfeervolle tafel in de Oranjerie van het mooie landgoed. Het was een heel genoeglijk etentje, waarbij mijn enige klacht de kwantiteit van de maaltijd betrof. Het genre der tafelspeech weer beoefend en stellig aangegeven dat onze rollen langzaam zijn omgedraaid: Hij (mijn broer) (nu) de bohemien en vrijbuiter en ik (nu) de burgerlijke gezinslul.
1 opmerking:
Zo zie je maar: iedereen wordt rustig op zijn tijd. Sjaak vraagt zich af of papa ook het zilver haalt. Nog 16 jaar te gaan, 48 + 16 = 64. O, nog voor je pensioen! Dat je als burgerlul natuurlijk nu wél goed geregeld hebt.
Een reactie posten