Keulen is dichterbij dan je denkt. Om half twaalf 's avonds zou Heleen met German Wings arriveren vanuit Dubrovnik. Met Aleid naar de Flughafen gereden en we moesten natuurlijk een uur langer wachten want prijsvechters vliegen nu eenmaal niet op tijd. Stoer van mijn schoonmoeder om zo alleen uit Bosnië te komen vliegen. Ze was boos en onder de indruk van het nog steeds verwoeste land waar de mensen alleen maar roken en slenteren en niks doen om hun huizen te repareren of desnoods te slopen. De zinloosheid van de oorlog hangt nog steeds als een verlammende deken over het land, aldus Heleen. Andrea en Cees moeten echt afzien in Mostar: niks te beleven, nauwelijks met mensen te praten en een deprimerende omgeving. Heleen zei dat ze veel minder zou gaan klagen over ons eigen land. Om kwart over drie terug in Deventer. Keulen is dichtbij, Mostar al weer ver weg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten