Tijdens een fietspuzzelrit op mijn middelbare school passeerden we onder meer Huize Onstein. En ik weet nog dat het fraaie historische optrekje mij aanzette tot het schrijven van een heus sonnet. Een pastiche op verheven natuurbeschouwing en landgoedliefde met alliteratie, een zevenvoetig jambe, de volta en een omarmend rijm. In de Achterhoekse geest, een beetje Staring. Ode aan Onstein heette het vers en ik ben het natuurlijk kwijtgeraakt. Veel stelde het niet voor. Ik moest er aan denken toen Onstein deze week in het nieuws kwam. Het blijkt de bridgdeburcht van een puissant rijke ondernemer, Melchers, ooit verdacht van de levering van grondstoffen voor gifgas aan Saddam's Irak, wier dochter enkele dagen ontvoerd was. Zonder de losgeldeis van 300 kilo cocaine te betalen is ze vrij gelaten. Ik denk dat ik nu een ander gedicht zou schrijven: Refrein voor een nieuwe Rijke.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten