Een gamer ben ik nooit geweest. Ooit schafte ik in een dolle bui "Commandos" (ik heb alleen deel 1) aan. In dit spel moet je met een kleine missie Engelse soldaten Duitse doelen vernietigen. Al kruipend, messen stekend en dodelijke injecties toedienend baan je je een weg naar een stuwdam, raketinstallatie of vitale radar van de mof. "Ein Verlezte!" ,roepen de tegenstanders af en toe als er weer een van hen is geraakt.
Nu speel ik het spel soms om mijn zoons te vermaken. Ze moeten tijdens "mijn voorstelling" van spanning drie keer naar de WC en schreeuwen mij fanatiek toe dat ik moet gaan liggen of me moet ingraven. Ze zijn zo door het spel begeesterd dat ze het in het klein op tafel of in de tuin naspelen met lego en pionnen of met enkele leger-poppetjes. Bart gaat zelfs op school taferelen uit het spel tekenen. Helemaal fout dat ik ze geweld bijbreng en geen pacifisme. En wat moet de onderwijzer wel niet denken van die hakenkruizen op de tekening?
Morgen ga ik in de winkel op zoek naar een geinig Winny de Pooh-spel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten