Windows NL

Het A-deel van het rapport van de Canoncommissie heb ik met interesse gelezen. En zoals commentatoren reeds aangaven het is een beleidsstuk waarbij je je vingers af kunt likken. Mooi geschreven, duidelijk maar bloemrijk, helder, evenwichtig en toch wervend. Een voorbeelddocument voor iedere ambtenaar in spe: zo kan het ook. Over de wandkaart en vooral over de iconografie, de representerende waarde van de afbeeldingen, ben ik minder te spreken, maar da’s wellicht een kwestie van smaak. (zie de website)
Opvallend vind ik de seculiere invalshoek van de canon. Vooraanstaande posities voor Erasmus, Spinoza, Hugo de Groot, Annie Schmidt en Drees. Het canon is een liberaal-humanistisch canon geworden. Geen kardinalen, Calvijn, Abraham Kuijper of Colijn. Godsdiensttwisten, op de beeldenstorm na, verzuiling en schoolstrijd zijn geen hoofdmoot van ons vaderlands verleden, althans niet op het eerste gezicht. Van Rembrandt is niet een van zijn ontelbare bijbelse voorstellingen gekozen maar de Nachtwacht, een schutterstuk. In een land waar de meeste monumenten kerken zijn is die wereldse aanpak een enigszins bevreemdende maar misschien ook wel geruststellende ervaring. Over 50 jaar zou een bijzin in het Canon dan zo kunnen luiden: “Er mogen dan honderden moskeeen zijn geplaatst in het begin van de 21e eeuw, van wezenlijke invloed op de ontwikkeling van onze post-welvaartstaat zijn ze nauwelijks geweest. Victor en Rolf, Droog Design en Rem Koolhaas hebben in die periode belangrijke internationale allure gegeven aan de Nederlandse vormgeving.en daarmee ons land op de kaart gezet.Het weblog deed zijn intrede en veranderde de manier waarop we commniceerden definitief."
Vijftig vensters op de geschiedenis van ons land. Ik ga het de kinderen vanaf morgen bijbrengen. Ik vind het mooi uitgedokterd en het past wonderwel bij mijn nakende leeftijd.
(Frits van Oostrom, de voorzitter van de Canoncommissie, was ook op het feestje van Jaqueline (zie vorige blog), maar dat was toeval. Buurman van om de hoek bij haar)