Een kennis van mijn schoonmoeder leefde al enkele jaren zonder benen. Hij had ze er zorgvuldig afgerookt. Maar dat weerhield deze Jan er niet van er rustig mee door te gaan, een pakje of twee per dag, en er ook nog eens grote hoeveelheden bij te drinken. Hij belandde in een verzorgingstehuis en het decorumverlies was volgens mijn schoonma schrijnend. Gisteren is hij op 76 jarige leeftijd overleden en dat is met zijn levensstijl een wonder te noemen. (Zo'n man zonder benen was voor onze kinderen een enigszins spannende bezienswaardigheid)
Enkele jaren geleden belde hij Cor op. Hij was met zijn elektrische invalidenwagentje (scootmobiel) van het verzorgingstehuis naar het winkelcentrum getuft om een fles wijn te scoren. Maar de invalidenwagen had het begeven, was niet meer vooruit te branden. Cor kwam onmiddellijk en verleende hulp als wegenwacht. Hij bond een kabel aan de invalidenkar van Jan en trok hem voorzichtig rijdend terug naar zijn tehuis. Het moet een bijzonder gezicht geweest zijn, die bemande invalidenwagen op sleeptouw.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten