Bistro-Clan

De Raad voor de Rechtspraak, onze baas, heeft nieuwe huisvesting betrokken. Een groot gebouw op de hoek Lange Vijverberg- Kneuterdijk. Er is voor vele miljoenen verspijkerd aan het voormalige bankgebouw. Opvallend is een glazen vloer in de hal waaronder zich een vergaderzaal bevindt. Als je vanuit de zaal omhoog kijkt zie je dus mensen over de vloer lopen. Het vormde het uitgangspunt en de inspiratiebron voor onze intocht op het interne ingebruiknamefeest van het pand. In Schotse rok gingen de mannen en in pak de vrouwen, in een kleine stoet onder aanvoering van een doedelzakblazer, naar binnen.
Vervolgens kon ik ons zelf luidkeels aankondigen als de Bistro-clan. Verwijzend naar onze verhouding tot de Raad als die van de Schotten tot Groot Britannie. Af en toe een venijnige grap: de doedelzak als symbool voor de lauwe beleidslucht die uit de Haagse windbuilen komt . Als kadootje een obscuur dichtbundeltje van de volstrekt onbekende Brabantse volksdichter van Woensel. Gekocht vanwege het titelgedicht: de Kneuter. Dat is een sijsachtig vogeltje dat heel mooi kan zingen. Net als Bistro. Die je daarom juist niet in een kooitje moet stoppen maar wel moet koesteren en beschermen. Aan beeldspraak geen gebrek om onze uitzonderingspositie te benadrukken.De clan maakte in deze uitdossing in ieder geval een onuitwisbare indruk.