In Rotterdam is de woon- en kantoortoren Montevideo verrezen. Hilde de Haan wijdt er in de Volkskrant een lovende beschouwing aan. Een passage wil ik citeren omdat deze mij trof.
"Zoals in New York, waar je vaak niet eens ervaart dat je langs hoogbouw loopt. De onderste etages zijn rijk gedetailleerde winkelpuien, dikwijls beschut door brede luifels. De wolkenkrabber zelf is slechts van afstand te zien. Enkel de bovenkant is daarom afgestemd op het zicht van ver; de plek die hij in de skyline heeft. Dit onderscheid in niveaus (straatniveau versus skyline) is in Nederland meestal verwaarloosd. Torens die van verre prachtige landmarks zijn blijken van dichtbij armzalig te zijn uitgevoerd."
Ik interpreteer dit als grootschaligheid op de juiste plaats een kleinschalig aanzien geven.. Mij heeft dit vraagstuk altijd beziggehouden voor organisaties. Hoe kun je klanten en medewerkers de organisatie als klein en overzichtelijk laten ervaren terwijl het toch onderdeel uit maakt van een groter geheel. Door de reorganisatoren wordt meestal top-down gedacht en dan krijg je een fraai organogram dat van dichtbij meestal een povere en bureaucratische indruk maakt. Aandacht voor de details in de onderste regionen is dus heel belangrijk. Freddy Heineken bemoeide zich niet voor niets met de etiketten op de flesjes: hij paste het Montevideo-principe toe.
2 opmerkingen:
Even los van dat dit goede uit Rotterdam komt, onderschrijft Sjaak dit van harte. De top zou moeten weten dat deze steunt op de basis. Een goed beheer en zelfstandige en kundige backoffice en prettige ontvangst maken deel uit van de beleving van een organisatie. Of het nu banken, raden of verzekeringsmaatschappijen zijn. Vraagje: hoe modern was Heineken nu eigenlijk (want kennelijk kon hij niet delegeren, of is op details sturen die geen details zijn juist goed?).
'Reorganisa-toren'; mooi woord in dit verband. Ik zou graag eens een avondje met een paar mensen op zoek naar het organisatorisch equivalent van de 'brede luifels'. Iets wat de bovenste etages geheel aan het zicht onttrekt en zelfs als ze dingen naar beneden gooien voldoende bescherming biedt aan klant en medewerker.
Freddy H was weer een mooie illustratie van de onzin van 'besturen op hoofdlijnen' of 'besturen op afstand'. De werkelijkheid doet zich nu eenmaal voor aan de mens in de details. Mooi opgelost door Sjaak; het is goed om te sturen op detalis die geen details zijn. Lijkt op de oude wijsheid van Anton Dreesmann, die overigens ook bovenop de details zat. Hij zei toen iemand hem vroeg hoe hij nou alles te weten kwam wat er in zijn winkels speelde: "Ik hoef helemaal niet alles te weten, ik moet alleen weten wat ik moet weten."
Vendex International had in zijn tijd een staf van 47 man, was dat niet delegeren?
Een reactie posten