Overgangsgevoelens

Je hebt dat wel eens, vooral met de kinderen, van die overgangsgevoelens. Bij hun laatste les in de kleuterklas, bij hun eerste keer alleen op de fiets naar school, of bij de aankoop van je eigen eerste leesbril. Vanavond besprong me ook zo'n overgangsgevoel toen ik de schoenen van de kinderen vulde. Ik besefte dat het de laatste keer zou zijn in hun gelovige bestaan aan Sinterklaas en de Pieten. Coos is al lang van het geloof af gevallen maar de jongens behoren tot de fundamentalistische stroming. Hun geloof is heilig en fanatiek, ze willen nog niets weten van de schijn. Volgend jaar zullen ze hun onschuld verloren hebben en weten ze zich voor het eerst van hun leven echt voorgelogen door hun ouders. Het begin van de kloof.
Juist het schoenzetten is wel een van de grootste misleidingen die je je kinderen kunt aandoen. Dat Pieten zich over de daken bewegen en door schoorstenen kruipen en zich vervolgens door een miniscuul openhaardje wurmen om de schoentjes te vullen, zoiets krijgt de meest fantasievolle Bijbel- of Koranschrijver nog niet uit zijn pen.
Volgend jaar geloven ze er niet meer in en tippel ik niet stiekum meer naar beneden om iets in de schoentjes te doen. Ik zal het missen.