Anderhalf jaar geleden werd Kik (toen 54) getroffen door een hartinfarct. Het ging hem namelijk zeer aan zijn hart dat zijn creatie, het landelijk bureau vreemdelingenkamers, waar hij 13 jaar werkzaam was, zou worden ontmanteld en in andere onderdelen zou opgaan.
Dit jaar begon hij weer met zijn werk als bedrijfshoofd maar het ging niet meer zoals voorheen. In overleg met de leiding van de rechtbank besloot hij uiteindelijk te stoppen en vervroegd uit te treden.
Bij zijn afscheid waren er lovende speeches, waarin de eigenheid van Rotterdammer Kik, zijn betrokkenheid en zijn ijver werden geroemd. Het emotionele hoogtepunt was de korte toespraak van Kik zelf. In een bewonderenswaardige mengeling van goedgemutstheid en aangeslagen zijn, vertelde hij dat hij eigenlijk helemaal niet had willen stoppen met werken maar dat de ratio van zijn omgeving hem daartoe had doen besluiten.
En hij vertelde over de loodgieter die vorige week bij hem op bezoek was geweest en waartegen hij gezegd had dat hij een dagje vrij had genomen. Die man moest anders maar eens denken dat hij "thuis" zat op een doordeweekse dag.
1 opmerking:
Betrokken, integere mensen als Kik, krijgen de hartinfarcten. Komen thuis te zitten, haken af. Van zichelf (betrokkeb, niet relativere) maar ook van het ad hoc gedrag van passanten in het management die snel willen scoren.
Een reactie posten