Het vroeger suffe museum voor natuurlijke historie heeft zich omgevormd tot Naturalis. We zijn er vandaag met het gezin naar toegetreind geweest. Medy van der Laan mag trots zijn op de museumbende van Naturalis want er mogen dan nog wel vitrines zijn, maar ze zijn toch bijna niet meer als zodanig te herkennen. En dan is het wel even zoeken welk tekstje bij welk opgezet dier hoort. Ik als niet-dierenliefhebber, en dat is nog zwak uitgedrukt, vond het zelfs leuk gedaan. Mooi vond ik een soort galerij van skeletten waarin nog weer eens duidelijk werd hoeveel gewervelde dieren toch op elkaar lijken. Ontdaan van alle uiterlijke kenmerken blijkt het chassis van een aap, mens, zebra en leeuw toch heel veel op elkaar te lijken. De tentoonstelling over kriebeldieren was wel teveel verpretparkt en de kerstvakantiedrukte maakte dat nog erger. Waar uit spreekt dat de natuur zich in een enorme belangstelling mag verheugen. Althans wanneer ze overzichtelijk in een museum bijeen is gebracht.
Bij al die in koloniale tijden bij elkaar geroofde dieren moest ik denken aan El Negro, het boek van Westerman waarover ik vorig jaar reeds blogde: een opgezette neger had niet misstaan tussen de verstijfde tijgers, heyena's en adelaars. Er had vanwege de missie van Naturalis, het bewaren en tonen van de diversiteit van de natuur, uiteraard wel een goed geconserveerde blanke bij gemoeten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten