Annejet van der Zijl (van "Anna" en "Sonny Boy") debuteerde in 1998 met het boek "Jagtlust" waarin ze op journalistieke wijze een beeld probeert te schetsen van de wereld rond de dichteres Fritzi ten Harmsen van der Beek. Ik las het de afgelopen dagen. Deze vrouw van Larense (NH) komaf was onder meer gehuwd met Remco Campert en kende onder haar minnaars en bewonderaars tal van types uit literaire kringen. Cees Nooteboom, Gerard Reve, Kees Fens, Aad Nuis, allen bewonderden ze de vreemde en mysterieuze Fritzi die volgens hen sublieme gedichten afscheidde. Meestal deed ze dat niet maar was ze dronken, stoned of aan de speed en verwaarloosde ze haar kind uit een eerder huwelijk.
Het aardige van het boek is dat het personen beschrijft die voor van der Zijl op een voetstuk staan c.q stonden: "groten" zijn van de Nederlandse literatuur. Je proeft nog iets van dat gebrek aan afstand in haar beschrijving. Maar het maakt niet uit om een deel van de menselijke leegheid waar te nemen. Van vooral met zichzelf bezig zijnde mensen, die zich weliswaar bevrijden van oude conventies, maar die evenzeer hun eigen ambities najagen zonder zich al te veel om hun medemensen te bekommeren. De spiegeling van het leven van Fritzi aan dat van het huis Jaglust, waarin ze een belangrijk deel van haar leven woont en waarin alle uitspattingen plaats vinden, komt in het boek niet helemaal uit de verf, maar als thema is het een gave vondst. Glorie die vergaat, huis en mens worden uitgewoond, en bijna iedereen en alles raakt, ondanks het tweede leven dat Van der Zijl het poogt te geven, in vergetelheid. Een geruststellende gedachte.
1 opmerking:
Paar opmerkingen van klaas:
Een onlangs overleden vriendin van mij, Hetty van de Mei, was een fanate fan van die Tritzi uit jouw boek. Hetty was gek op haar gedichten, maar vooral op haar decadente manier van leven. Zelf was Hetty bij het droge af,al verweet ze mij ooit dat ik zo'n burgerlijk trouwe echtgenoot was. De kans zit er in dat Nico de gedichten van Hetty erft, dus kun je ze t.z.t.allemaallezen. Mij waren ze te klassiek. Leopold en Henr. Roland Holst associeer ik.
Wat jouw Bittergarnituur betreft: Waarschijnlijk juiste opvattingen over die meneer, maar zei je hem dit ook in zijn gezicht? Zo nee, mag je dan zo wel schrijven met naam en toenaam? Ik zal weer te ouderwets zijn. OK.
Wat kinderen in een museum betreft: Al veertig jaar geleden heb ik besloten nooit meer met iemend samen langs mooie dingen te lopen. Wel samen er naar toe, maar ieder voor zich kijken. Kinderen zelf laten zwerven maakt de kans op ontdekken groter.
Ouders met al hun kinderen in een kudde? Luiigheid. Ga met kinderen boven de tien een paar jaar apart. Hebben ze meer plezier.
Een reactie posten