Hetty had haar zinnen al enkele maanden op de tentoonstelling van de tekeningen van Michelangelo gezet. Net voor de sluitingsdatum 8 januari wisten we, de kinderen onder de zorg van Margreet gebracht, Haarlem te bereiken. Voor het Teylersmuseum stond een rij wachtenden van minstens 100 meter. We besloten eerst wat te gaan winkelen en lunchen en het rond drie uur nog een keertje te proberen. De rij was weliswaar geslonken tot 60 meter, maar om nou een uur of anderhalf in de vrieskou te gaan staan wachten voor een paar tekeningen... Vreemd zo'n hype, vooral de laatste maand was het een gekkenhuis, maar wel leuk voor een van de aardigste musea van ons land. Voor Medy: veel, je mag wel zeggen uitbundige, belangstelling voor tekeningen in vitrines met bordjes er naast. We hebben ze in ieder geval niet kunnen zien. Hetty heeft er slechts een extra broek met kekke riem aan overgehouden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten