De founding-fathers van het Deventer-Tuinfeest, Heleen en ik, brachten een werkbezoek aan het Gedichtenbal. Aan de vooravond van gedichtendag was er in Paradiso een manifestatie georganiseerd waarin de Amsterdamse stadsdichter bekend werd gemaakt, vier dichters hun gelegenheidsgedichten bij Rembrandt-schilderijen voordroegen en de vijf genomineerden voor de VSB-poezieprijs hun opwachting maakten.
Gewoon naar gedichten luisteren is er in het hippe Amsterdam niet bij. Er klinkt permanent houseachtige en of dreigende muziek op de achtergrond , er hangen beeldschermen die gedichten laten zien en er is een projectie achter de dichters die ook op de dichters wordt geprojecteerd. Om te spreken moeten de dichters gebruik maken van een microfoon die telkens aan zijn standaard bungelt. De geluiden van de bar achter in de zaal zijn overheersend en overdadig veel sigarettenrook ontrekt een deel van het gebodene aan het zicht.
Nee, in onze hoofdstad weten ze hoe ze literatuur van zijn saaie imago moeten bevrijden. Het zou wel eens te braaf kunnen zijn, poezie: misschien wel met het overhemd in de broek en met ongeverfde haren.
H.H. ter Balkt (zichtbaar op de foto) blijft een bijzonderheid om naar te luisteren. Maar slechts 1 gedichtje van hem was de reis niet waard. Het genoeglijke eten met Heleen vooraf had wel de hele avond kunnen duren. We waren het nadien roerend eens: wij kunnen het beter!
P.S. Ik ga me buigen over een literaire manifestatie in de boekenweek volgend jaar: "de Deventer Boekfabriek" is de werktitel , waarbij in een oud fabrieksgebouw een veelheid aan activiteiten in en rond literatuur moet gaan plaatsvinden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten