Voormalig generaal Sir Michael Rose (die in Bosnie destijds het bevel voerde) wil dat Blair aftreedt, omdat deze in Irak een verkeerde oorlog is begonnen op valse gronden.
In een begeleidend interview zegt Rose ergens dat Blair "verslaafd is aan abstracties" . Ik vind dat een mooie uitdrukking voor politici die steeds weer weg proberen te komen met sweeping statements. En die wellicht zelfs denken dat de wereld uit die abstracties bestaat.
"Maar laten we ons dan wel concentreren op de kern van de zaak. Het perspectief dat onze Nederlandse militairen de Afghaanse bevolking kan bieden....Dertig miljoen Afghanen hebben 23 jaar geleefd in oorlog en onderdrukking. De laatste jaren onder het juk van de Taliban. Het resultaat is totale ontregeling. Afghanistan is een kwetsbaar land. Een voedingsbodem voor terrorisme." (aldus MP Balkenende, speechend in Zuidhorn, opium voor eigen CDA-volk)
De kunst van de politicus is het abstracte - rechtvaardigheid, het goede, een betere toekomst- te verbinden met aansprekende concrete voorstellen en maatregelen. Als je duidelijk kunt maken wat onze militairen daar concreet gaan doen dan kun je dat retorisch mooi verbinden met zoiets vaags als het bieden van perspectief aan de bevolking. Blijf je in abstracties hangen dan wordt je een TV-dominee: een Blair of Balkenende. De prangende vraag is dan wie er nog in je holle frasen gelooft? Pechthold misschien?
1 opmerking:
Sjaak vindt het wel lastig. Een politcus moet toch zaken abstraheren om te voorkomen dat er teveel op incidenten wordt gestuurd en zogenaamde casuïstiek wordt bedreven. De paradox is dat nu doorgaans juist wél het geval is: incidenten bepalen de agenda en abstracties zijn de verpakkig daarvan.
Een reactie posten