Deze torso hangt in restaurant "Tollius" in Amersfoort. De verf is er dik opgebracht en daardoor lijkt het wel een beetje een ernstig door brandwonden aangetast lichaam. Wij kwamen er om onze wonden te likken. Dick en Theo, onze bazen, Jan, Marcel, Stefan en ik. We mochten allemaal vertellen hoe we de crisis van de afgelopen weken hadden ervaren. En dat het er toch vooral om ging de dingen met elkaar en niet tegen elkaar te doen. De mannen hadden erg onder druk gestaan door "het interne onderzoek" en stonden op persoonlijke wijze stil bij hun ervaringen. Dat bood volop ruimte aan alle gesprekspartners het hart te luchten. Zo zalfden we onze wonden, nippend aan de wijn en etend van lekkernijen, die ik tijdens dit soort sessies nooit echt proef. Er was geloof ik kalfsentrecote bij. Beleid (Dick, Theo en Jan) en uitvoering (Marcel, Stefan en ik) moeten het samen gaan doen. Fouten toegevend, hier en daar wat spijt betuigend, en vooral de roede sparend tafelden wij ons naar het volgende bedrijf in het automatiseringsdrama van de rechtspraak. De dagen na Tollius wordt de werktitel van het volgende hoofdstuk.
2 opmerkingen:
Eigenlijk gênant dat je voor een lief bedrag zit te eten, terwijl de vriendelijke en kundige bediening vooral hinderlijk was omdat het gesprek daardoor telkens stilviel. De suggestie van collega Sammie om dit soort sessies in de MaC Donalds te houden houden we erin.
Inderdaad: zulke gesprekken, die ik vooral uit de zeventiger jaren ken, moet je niet vertroebelen met een lekker (en ook nog duur!)etentje. Het kalf smaakt je niet echt en de concentratie op het onderwerp is onvoldoende. In mijn tijd namen we er een broodje kaas bij (het was de tijd van onze Joop)en als het gesprek goede effecten had in de samenwerking,gingen we na een half jaar lekker samen eten. Volgens mij beter.
Een reactie posten