Bezieling

Wanneer ik na een vakantie het huis betreed is er altijd een korte periode een gevoel van drempelvrees en distantie. Soms maar een moment.. Het huis is nog heel even leeg en je betreedt als het ware een dood lichaam. Met je binnenkomst en die van de andere gezinsleden wordt het lichaam tot leven gewekt, krijgt het lege huis zijn ziel terug. Er is lawaai, een wc wordt doorgetrokken, schoenen slingeren rond en een schemerlamp brandt zo maar. Mensen geven het levenloze een ziel. Wat zou een steen, of een schilderij of een stukje software zijn zonder een menselijke gebruiker, bekijker, betaster. We dringen het levenloze onze ziel op, daar is geen ontkomen aan. Desnoods virtueel, met behulp van dode letters, de taal.