Jan en....

Je hebt van die boeken die je eigenlijk te snel uitleest en die je met een baaierd aan gevoelens achter laten. Boeken die iets met je doen. Deze Roth is onmiskenbaar zo’n boek. Een verontrustend verhaal over ouder worden, lichamelijk verval en sterven. Precies en onnadrukkelijk tegelijk. Je zult het boek ongetwijfeld anders lezen wanneer je dertig bent of zeventig, maar het is een ware “Elckerlijc”: het zal ons allen op een of andere manier zo vergaan. Zijn jeugd in de juwelierszaak, zijn gevoelens voor zijn ex-vrouw, z’n groeiende jaloezie tegenover zijn kerngezonde broer, en vooral de onontkoombare eenzaamheid die ouderdom met zich brengt: het wordt je rustig en indringend verteld. De laatste passages met een nauwkeurige aandacht voor het werk van de doodgraver zijn zwanger van de spanning voor de dood. Er zijn tal van recensenten die het nog veel mooier hebben samengevat en geinterpreteerd. Een schitterend boek, een must-read, waar je niet zo maar van af bent.