Een van mijn klaverjasvrienden werkt als specialist in een ziekenhuis. Mede om die reden kan hij zich een fraaie villa veroorloven aan de buitenkant van Meppel. Glanzend parket, een muziekkamer, alle vier kinderen een eigen kamer, hockeystick en muziekinstrument, een bijkeuken, kortom alle luxe die ik ook wel graag zou hebben. En een overbuurman met een robotgrasmaaier. Wat wil een mens nog meer.? We klaverjassen er altijd plezierig, al heb ik altijd wel wat te klagen over het zitmeubilair aan de eet- respectievelijk kaarttafel.
Anonieme klachten hebben de Inspectie van de Gezondheidszorg er toe gebracht een onderzoek te doen naar de afdelingen Chirurgie en Anesthesiologie van het Meppeler ziekenhuis. De Volkskrant berichtte er gisteren over. Mijn klaverjasvriend had er al iets over verteld toen we vorige week van Badeloch terugreden. Het is altijd gevaarlijk te denken dat je vrienden niets bijzonders te verwijten valt in dit soort situaties en conflicten en ik zou me op de vlakte houden indien ik hem al geen dertig jaar zou kennen. Dus ik durf best te stellen dat hij niet veel ergs gedaan kan hebben. Ik zou mezelf morgen in zijn bijzijn rustig aan de meest erge aandoeningen laten opereren. Hand in het vuur en dat soort dingen.
Ik weet het fijne niet van het conflict maar voordat je het weet zitten we, omdat zulke dingen in de gezondheidszorg vaak uit de hand lopen, straks in een of ander rijtjeshuis te kaarten. Dat kunnen we niet meer aan. Zou dat de Inspecteur overtuigen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten