In de bus op weg naar Amsterdam, het jaarlijkse bedrijfsuitje van Bistro staat op het programma, vertelt Jeanine wat de bedoeling is. We gaan die middag met behulp van een videoproductiebedrijfje een “soap” maken. Daartoe worden we ingedeeld in vier groepjes die ieder een scenario moeten schrijven, het beeld moeten bepalen en het zelfgeschreven deel van de soap moeten spelen. Je eens van de andere kant laten zien en op een andere manier samenwerken, zoiets. Dus ik begin meteen te gillen dat ik nu eindelijk eens voluit nicht kan spelen. En zowaar in ons groepje lukt het me een nichtenrol te claimen,. In die rol kom ik bij een ruziënd echtpaar aan tafel en begin ik de man heel amicaal te groeten. “Dag Daniël, konijntje van me, probleempje hier?” De gays in het gezelschap nemen me mijn overacting en karikaturale benadering van de rol niet echt kwalijk. Sjaak vraagt zich wel af of ik niet gewoon een “stoere” homo zou kunnen spelen.Het wordt al met al een dolle middag, waarin iedereen zijn of haar best gedaan heeft om iets van het minitoneelstukje te maken. Samira, ook als karikatuur, zwaar gesluierd en uitgerust met pistool. Of Dagmara die slechts drie keer de zin: “Nou, nou, nou” behoeft te herhalen wanneer Marc haar ten huwelijk vraagt.
We sluiten af met borrel en diner bij trendy restaurant 11-zie foto- met schitterend panorama over het IJ en Amsterdam, en lekker eten. Hoofdorganisator Jeanine, een soapster in de notendop zo bleek die middag, heeft een uitje georganiseerd dat hoog kan worden bijgeschreven op ons lijstje. De gemonteerde video volgt later.
1 opmerking:
Het is mij niet duidelijk geworden hoe ver je bent gegaan in het bevredigen van je behoefte de homo uit te hangen. Misschien heeft de groep je meteen wegens groot succes een halt toegeroepen? Was je aanleg wellicht groter dan je dacht? Ik heb een probaat tegengif: Ga kijken naar CAPOTE!!!!
Wat Miller en vooral Hoffman je daar laten zien is zo geweldig indrukwekkend dat jij, die hoogstens een aardige amateur zal kunnen worden, er maar beter niet aan kunt beginnen.
Hoe iemand zo zo'n rol kan spelen is onbegrijpelijk. Er moet in die Hoffman een "heilig moeten" schuilen. Wat een prestatie. Hoe iemand tegelijk zo stuitend en indrukwekkend kan zijn in mijn toch redelijk nuchtere ogen. Die groep decadente slijmerds om die krampachtig amuserende, ongelukkige narcist. Die ingewikkelde relatie met de moordenaar,onbegrijpelijk en toch vanzelfsprekend.Ik was erg onder de indruk. Pak de kans dat in jouw eigen Deventer te gaan zien.klaas.
Een reactie posten