De onthaarde samenleving

In Hoog Caterijne viel mijn blik op een hippieachtige vrouw met een rare puntrok met kwastjes. Maar vooral opvallend was de bos okselhaar die onder haar arm vandaan krioelde. Ik bedacht me dat je het weinig meer ziet, van die forse bossen onder de arm. Ontharen is het motto. Er is een hele ontharingsindustrie ontstaan. Mijn ex deed haar benen nog wel eens met strippen stof en hars, die vervolgens bijna gillend werden verwijderd. Ik zie de lapjes met de uitgetrokken haren nog voor me. En de rood gloeiende benen die drie dagen pijn deden. Toen kwamen de ontharingscremes. Onduidelijke chemische goedjes die op onverklaarbare wijze de haren van de bikinilijn verwijderden. Het scheren heeft zich altijd in een redelijke populariteit mogen verheugen. De ladyshave van Philips was in mijn jeugdjaren een hit.:“God shave de Queen, with the Philips-ladyshave”. Maar ook hier won het natte scheren enorm aan populariteit. Hetty heeft net als ik drie mesjes op een rij, zij het in een witte setting. Al enkele jaren kun je je nu ook laten laseren. Ik geloof dat mijn schoonzus er een flinke duit voor over heeft gehad. Voor langere tijd worden de haarzakjes weggelaserd en je hebt er geen omzien meer naar.
Waarom mag haar niet? Wat verklaart de sterke neiging om oksel, benen, en zelfs de vagina kaal te willen maken? Het is een schoonheidsideaal, mode. Het wordt niet estetisch gevonden om her en der een vachtje te hebben. En bij zoveel okselhaar heb ik ook wel eens de neiging te denken dat zo’n oksel niet fris is. Terwijl het best zo kan zijn dat de draagster het nestje dagelijks een lekkere poetsbeurt geeft.
Haar is uit. Na de gladde kin van ons is het met de vrouwen begonnen. Het duurt niet lang meer en de industrie heeft zich ook over het mannelijke schoonheidsideaal ontfermt. Je hebt al van die fijne neusknipvibratortjes die je haren in een schroef van narigheid en pijn laten verdwijnen.. De Turkse kapper brandt je oorharen er met een kaars van af. De wielrenners maken hun benen poepieglad. Ik vrees dat ik binnenkort mijn borsthaar moet gaan harsen en met het scheermes richting de balzak moet. Of zal ik het daar maar laten laseren?

Tikkeltje warm

Alleen ’s ochtends vroeg is de temperatuur nog enigszins aanvaardbaar. Al om half acht zitten de jongens in hun blote body – uitdrukking van wijlen Oom Gerrit- buiten. Ze hebben hun kleine dierenverzameling, soldaten en ridders herontdekt, niet in de laatste plaats door een Strongholdgame op de PC, en zijn met elkaar druk hun fantasiewereld aan het bevolken en bestieren.
’s Nachts houden we ze koel met ventilatoren en overdag staat de tuinsproeier regelmatig aan. Een zomer zonder enig voorbehoud. Mijn hersens sudderen in hun pan.
Gelukkig hebben de kinderen nu eindelijk vakantie. Ik druip af naar mijn werk.

Zo en wat

Mijn jacht op poeziedebuten is fragmentarischer geworden. Ik heb er al zo’n vijftig-zestig en de rest is dan vaak een toevalstreffer of te duur. Deze week, via een maillijst van Fokas Holthuis, legde ik de hand op Jan Hanlo’s eerste echte bundel.Er is nog een eerder vouwblad. Hij had daarvoor al veel in tijdschriften gepubliceerd. Toch blij met de WIndroos-uitgave. Uit “The varnished, Het geverniste”:

zo meen ik dat ook jij bent

zoals de koelte ’s nachts langs lelies
en langs rozen
als wit koraal en parels diep in zee
zoals wat schoon is rustig schuilt
maar straalt wanneer ik schouwen wil
zo meen ik dat ook jij bent

als melk
als leem
en ’t bleke rood van vaal gesteent
of porcelein
zoals wat ver is en gering
en lang vergeten voor het oud is

zoals een waskaars en een koekoek
en een oud boek en een glimlach
en wat onverwacht en zacht is en het eerste
en wat schuchter en verlangend en vrijgevig
gaaf maar broos is
zo meen ik dat ook jij bent

Supermarkt

Ooit las ik de biografie van Norbert Schmelzer, volgens mij geschreven door Robbert Ammerlaan, en ik vond het boeiend geschreven. In een spannende, vlotte journalistieke stijl. De stijl en aanpak van “Het Drama Ahold” dat ik dit weekend las deed me aan het bijna vergeten boek over Schmelzer denken. Het is niet voor niets een prijswinnaar en bestseller geweest want de thrillerachtige toon en de prettige uitleg maken de escapades die Cees van der Hoeven uithaalde met Ahold heel leesbaar en toegankelijk. Bedrijfsovernames als een soort RISK. Aandeelhouders gouden bergen beloven. Zonder eigenlijk echt te ondernemen. Spelen met geld en bedrijven zonder zich te bekommeren om waarvoor men nu eigenlijk bezig is. Geen vakken maar zakken vullen.
Het boek is gekruid met prive-besognes van de hoofdrolspelers waarbij Van der Hoeven z’n tweede huwelijk met een veel jongere.en een stuk onbenulliger vrouw dan zijn eerste, fijntjes uit de doeken wordt gedaan. Ja, dat is de vorm van bedrijfsgeschiedenis waarvan ik houd.
Lezing van Jeroen Smit zijn boek heeft me tot de conclusie gebracht dat ze veel zwaarder gestraft hadden moeten worden.
(Meteen de dag er op de pakkende stijl trachten te imiteren in een rapportage over een lopend inkoopproces op de zaak aan diverse commissies en meerderen. Willem schreef de volgende dag terug dat hij mijn rapportje had gelezen als een spannend jongensboek. Epigoontje spelen gelukt)

Sloop de levensloop

Maar 5% van de werknemers maakt gebruik van het CDA-paradepaardje: de levensloopregeling. Een studeerkameruitvinding van Balkenende c.s.. die de regeling hadden bedacht om mensen op verschillende momenten in hun leven de kans te geven opgespaard verlof op te nemen. De regeling is op zijn Hollands, zeer zuinig uitgevoerd, en tien keer ingewikkelder dan een Senseo, dus moeilijk te begrijpen. Werknemers stoppen liever geld in de spaarloonregeling waarvan ze weten dat ze die na vier jaar mogen gaan gebruiken. Die regeling is heel succesvol gebleken, althans heel veel werknemers maken er gebruik van. En wat is dan de essentie van onze democratie.? CDA en ook de PvdA vinden dat de spaarloonregeling afgeschaft moet worden ten gunste van de levensloopregeling. Ook de medegrondlegger van de levensloopregeling prof. Lans Bovenberg betoogt in de krant dat de regeling aantrekkelijker gemaakt moet worden. Maar in hemelsnaam waarom? Niemand zit op een levensloopregeling te wachten. Niemand heeft om een levensloopregeling gevraagd. Het is een uitvinding van halfgare politici in het bekende onderonsje met de organisaties van werkgevers en werknemers. Afschaffen dat ding. Het is een vreselijke regeling voor de werkgevers. Met afschaffing neemt de regeldruk onmiddellijk af . De zoveelste regeling waarvan vooral de banken profiteren, net als de hypotheekaftrek en de spaarloonregeling, verdwijnt. Al dat bijzondere arbeidsvoorwaardengefuck waarvan onze arbeidsregelingen zwanger zijn, geperverteerde uitkomst van ons gepolder, mag wat mij betreft onder het mes. Laten we beginnen met de levensloopregeling: last in, first out.

Avondje AVRO

Het AVRO-programma “Andermans Veren” heeft Theater Bouwkunde gespot als locatie voor de opname van de TV-uitzendingen voor komend seizoen. In juni vond een pilot plaats en nu reeds opnames van de eerste twee uitzendingen. Het was wel wat warm in de kleine theaterzaal maar dat kwam de stemming juist ten goede. Tussen alle opname-, camera- en onduidelijk TV-personeel, bijelkaar zo'n 40 medewerkers, zat ook nog wat publiek. Het klapte en lachte voorbeeldig wanneer de opnameleider daarom vroeg en Kik van der Veer zijn praatje kwam doen. Mensen klapten zelfs voor de videofragmenten die werden vertoond en dat was volgens Kik nog nooit voorgekomen tijdens zijn theatertournee. Even voelde ik me in een chartervliegtuig naar de Turkse kust waarin de vakantiegangers na een goede landing applaudisseren voor de gezagvoerder.
Ondanks onze provinciale klapdrang was het een vlotte avond met mooie optredens van Van Houts en de Ket en Maarten van Roozendaal (“het leven is mooi, om te janken zo mooi” kun je, moet je, vanaf september weer gaan zien met zijn fantastische Barmhart: zoek een speelplek).
Andermans Veren is een oubollig programma, het is zelfs al eens geparodieerd, doch het weet vaak 1 miljoen kijkers te trekken. Ons hippe theater laat deze “free publicity” niet schieten, we buigen lichtjes naar de AVRO, en zetten Deventer en ons zelf op de kaart.
Bouwkunde veranderen we als het zo uitkomt even makkelijk in Villa BVDP (Boom en Van de Pavoordt). Van de AVRO naar Talpa is nog slechts een kleine stap.
(P.S. Live is veel leuker dan TV. Mensen van vlees en bloed zijn zo veel levendiger en aangenamer dan hun uitvergroting op de buis. In de strijd tegen de verplatting moeten we nederlaag na nederlaag incasseren nu ook de hedendaagse beeldbuizen geen diepte meer kennen)

Neuzen

Hier ziet de neus van Hetty er nog aardig uit. Dik en rood dat wel. Ze onderging een lichttherapie om enkele kleine vlekjes, een soort voorstadium van mogelijk huidkanker (60% kans dat het dat later ooit zal worden), te laten verwijderen. Vroeger bevroren ze die plekjes maar nu ga je twaalf lange minuten onder een rode lamp die de plekjes als het ware wegbrandt. Een zeer pijnlijke aangelegenheid, ik mocht er in de martelkamer getuige van zijn, en Hetty is er een dag zwaar groggy van geweest. Ze kon niet mee naar het eindfeest op de Hagenpoort. Coos en d'r groepje deden een act in het circus als giechelende clowns. En die hadden allemaal een rood neusje. Coos vond het heel jammer dat Hetty d'r niet bij kon zijn. De drie mannen konden de afwezigheid niet compenseren, ook al hielpen ze goed, swingden ze mee en applaudisseerden ze hartstochtelijk. We troostten Coos met de belofte dat Hetty de volgende keer met neus vooraan zal staan.

In Plantona

Mijn moeder zong bij de Twents Christelijke Oratorium Vereniging. Mijn enige muzikale opvoeding bestaat uit het aanhoren van de Vier Jahreszeiten, het Requim van Verdi, en iets van Handel. Ik moest de naast me in slaap vallende vader tijdens de uitvoeringen vaak wakker schudden. Het gebrek aan maatgevoel en toon kunnen houden erfde ik van hem. De alt van Ma was niet aan mij besteed. Ik vind dat Hetty een aardig potje kan zingen en Cor speelde een leuk deuntje op de piano. Het muzikale erfgoed moet dan ook in die hoek worden gezocht.
We gaan het met de jongens proberen en ze hebben allebei 4 proeflessen achter de rug. Derk op saxofoon en Bart op keyboard. Komend jaar gaan we een vermogen investeren in hun instrumentale ontwikkeling want muziekles is een dure bezigheid die eigenlijk alleen voor veelverdieners is weggelegd.
Ik mocht al een klein uitvoerinkje bijwonen van Bart z'n lesgroepje. Ze brachten "Marieke heeft een lammetje" en "in Plantona" vrij vlekkeloos ten gehore. Gelukkig was de uitvoering kort genoeg om niet weg te dutten. Ik heb Coos alvast gewaarschuwd dat ze me bij de eerste tekenen daarvan stevig in de zij moet porren.

Kapper Af

Dienstverlening aan je lichaam vind ik altijd iets intiems hebben. Daarom ga ik graag naar steeds dezelfde huisarts, tandarts, fysiotherapeut en ben ik nogal monogaam ingesteld. Niet iedereen mag aan je gaat zitten frunniken, je witte buik bedrukken, of je adem van heel nabij opsnuiven. Dat van die dienstverlening aan het lichaam geldt ook voor de kapper. Omdat ik weet dat Arno ’s morgens altijd het eerste half uur, van kwart over acht tot kwart voor negen voor zijn rekening neemt, bezoek ik kapsalon Fischer meestal rond die tijd. Soms moet ik genoegen nemen met Judith of Sandra, maar vaak zijn het de vertrouwde handen van Arno die mij behendig en snel van mijn al te wilde haren verlossen. Maar Arno stopt met de kapperszaak en kiest voor meer zeilen in Friesland en golfen in de omtrek. Hij zei dat hij bezig was met zijn afscheidstournee. Dat vertelde hij, de anders zo rustig en bedaarde kapper, niet zonder enige emotie in zijn stem. Een zaak van de hand doen, stoppen met een deel van je werk - hij heeft ook nog een meubelzaak- gaat bij Arno, die de zaak samen met zijn vrouw, letterlijk met eigen handen, heeft opgebouwd, van auw. Mij rest niet anders dan op zoek te gaan naar een nieuwe kniprelatie. Tijd voor een jong ding?

Jumelage

Op de 18e verjaardag van Willemijn gaf ook de broer van Paul acte de presence. En zo waren er twee paar tweelingen op de fuif. Zo kun je je een beeld vormen van hoe Bart en Derk er over pakweg 45 jaar uit zouden kunnen zien. Nog steeds hetzelfde misschien?