Mijn jacht op poeziedebuten is fragmentarischer geworden. Ik heb er al zo’n vijftig-zestig en de rest is dan vaak een toevalstreffer of te duur. Deze week, via een maillijst van Fokas Holthuis, legde ik de hand op Jan Hanlo’s eerste echte bundel.Er is nog een eerder vouwblad. Hij had daarvoor al veel in tijdschriften gepubliceerd. Toch blij met de WIndroos-uitgave. Uit “The varnished, Het geverniste”:
zo meen ik dat ook jij bent
zoals de koelte ’s nachts langs lelies
en langs rozen
als wit koraal en parels diep in zee
zoals wat schoon is rustig schuilt
maar straalt wanneer ik schouwen wil
zo meen ik dat ook jij bent
als melk
als leem
en ’t bleke rood van vaal gesteent
of porcelein
zoals wat ver is en gering
en lang vergeten voor het oud is
zoals een waskaars en een koekoek
en een oud boek en een glimlach
en wat onverwacht en zacht is en het eerste
en wat schuchter en verlangend en vrijgevig
gaaf maar broos is
zo meen ik dat ook jij bent
Geen opmerkingen:
Een reactie posten