Mijn moeder maakte de grote Libelle-puzzels. Ze installeerde zich op de bank, de voeten op de poef en naast haar een dik puzzelwoordenboek voor als ze iets op moest zoeken. Puzzelen is iets voor oudere mensen. In de trein zie je vooral mannen op leeftijd met hun pen tegen de onderlip tikken, naar buiten kijken, nadenkend over hun volgende woordje. Ik heb het altijd een maffe vorm van vervelingsbestrijding gevonden.Cryptogrammen zijn nog net geoorloofd. Je moet er anders, wat creatiever, bij nadenken. Ik weet van Ciske dat ze op zaterdag altijd met haar moeder belde over de oplossing van een cryptogram. Een paar maanden geleden begon ik een sudokoetje te maken, om te kijken of ik het ook een beetje begreep. Ik had er al wat over gelezen. Dat het in Engeland een ware rage is geweest en je er heel erg verslaafd aan zou kunnen raken. Dat laatste is bij mij zeker niet het geval. Toch moet ik bekennen dat ik met plezier uitkijk naar het zaterdagse sudokoetje in de krant En naar die van dinsdag en die van woensdag. Voor het slapen gaan even een puzzeltje wegtikken om de zinnen te verzetten. Gelukkig ziet alleen Hetty het, als ze al niet slaapt.In de trein maak ik wel eens stiekum,en met een zekere schroom, een puzzeltje. De meesten letten en er niet op of denken dat het bij mijn leeftijd past. Ik haal morgen mijn moeders herbeklede poef van de kamer van de jongens en zet hem beneden, dicht bij bank.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten