Na een vliegreisje van een dik uur, wat wachten en een treinreis van meer dan vier uur, wachtte Fijke me op in Penzance. Ik werd onmiddellijk naar Prussia Cove vervoerd en moest de nieuwe wandelschoenen al aantrekken voor een eerste proeve van bekwaamheid. Zonder stevige maaltijd een uur lopen met Fijke en Enzo, een hond waarvan je alleen maar kan gaan houden. Om half tien Engelse tijd een bescheiden stoofpotje. De volgende ochtend na paniek over mijn niet te vinden digitale camera naar Lamorna Cove. Een rustig begin tussen de Cornisch walls en dan anderhalf uur op en neer over het fraaie South West Coast Path. Lunchje thuis met
fruitsalade en een omeletje. De zweep er over moet Fijke gedacht hebben. Vanuit het idyllische Zennor naar de noordkust van de zuidpunt, een stuk coastpath dat een beroep doet op alle spiergroepen. Onderweg een banaantje en 1 gemberkoekje. Oh en wat water. Inmiddels al meer dan 5 uur gelopen die dag en vermoeid wordt de tocht door het 2 mijl metende weilandpad besloten. Zakje chips, pintje Lager.We beroven de Tesco van zijn lamsvlees en maken een gezellig maaltje. Ik wring mijn overhemd en sokken uit, de eerste kilo is er af. Zondags, na een fruitsalade en broodje met zalm en scrambled egg, lopen in Manaccan, weer een stukje Coastpath, dan naar Helford. Zweet gutst uit alle poriën, ik loop er belachelijk bij. Een banaan en een boterhammetje. Alles doet me zeer. Fijke brengt me veilig terug naar haar huisje.Voordat we uit gaan eten in Portleven, een romantisch havenstadje, stap ik nog een keer op de weegschaal van Fijke. I love Cornwall.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten