Wieteke aan gort

Soms hoor je iets op de radio, geheel per ongeluk, en denk je er niet over er een blogje van te maken. Maar bij deze kon ik het niet laten.
“Een dezer dagen”, zo kondigde de omroeper aan, “verschijnt het boek ”Aan tafel met Wieteke van Dort” en vanwege die gelegenheid een kort gesprekje met de schrijfster”. Vervolgens een kletspraatje met Wieteke. Medebejaarde Willeke van Ammelrooij heeft het voorwoord geschreven. Ja natuurlijk, het boek is een mengeling van biografie, warme portretten, en van… recepten. Wieteke kennende zijn het, ja ja, Oosterse recepten. Adoe zeg…
Je wordt naarmate je ouder wordt steeds meer een karikatuur van jezelf, daar is geen ontkomen aan. Doch het zo benadrukken als Wieteke het doet. Oef. Je karikaturale type Indische vrouw op deze manier exploiteren, het is bijna erger dan het dwepen van Jan Peter met de V.O.C.
Ik veronderstel onmiddellijk dat onze Wieteke het niet breed heeft. Ze moet wel met dit soort boeken komen, haar oude imago telkens leven inblazen om haar kassa te laten rinkelen. Het heeft iets droefigs.
Het begin van medelijden werd echter meteen onderdrukt door het tabje diversen op haar website waarin een keur aan natuurgeneeskundigen wordt aangeprezen. Zo bezoekt onze Oma Lien tweemaal per jaar Jomanda. Ja Wieteke, ik kan me voorstellen dat je met dat Indische verleden in stille krachten bent gaan geloven, doch de pulp die je aanprijst maakt de afbladdering compleet. “Aan tafel met Wieteke van Dort”. Ik ben bang dat de tafel gaat bewegen, wellicht zelfs zweven. En dat met al die heerlijke Oosterse gerechten. Sambal bij? Adoe dat ontslakt zo fijn.

P.S. Wie leest dat soort boeken? Kent iemand een lezer van het werk van Wieteke: laat het me weten?