17.12.06
De geest van Dickens
Coos heeft zich vorig jaar een fraaie positie verworven binnen de crew van het Dickensfestijn. Ze zit als hofdame naast Koningin Victoria achter het raam, zwaaiend naar het duizendkoppige publiek dat langs trekt. Lekker warm in het huis van Emmy. Drie keer per dag volgt ze de draagkoets van de Koningin door de nauwe straatjes. Daar wordt ze niet koud en moe van. De jongens wilden dit jaar ook graag meedoen en zij kozen voor straatschoffies. Oma Heleen naaide als een razende een fraaie uitmonstering in elkaar.De avond voor het festival konden ze de slaap niet vatten vanwege de opwinding voor de grote dag die komen ging. We zetten ze om iets voor elven af op het festivalterrein dat geteisterd werd door aanhoudende regen en een waterkoude temperatuur van 7 graden. Ze luisterden nauwelijks naar onze raadgevingen en wilden zich zo snel mogelijk losrukken uit de ouderlijke omklemming. Snel gingen ze in de massa op. Om half drie kwamen we polshoogte nemen. Ze bleken verkleumd. Natte handschoenen en een doorweekte pet waarin de bijeengebedelde eurootjes rammelden. Ze keken verweesd voor zich uit en bij indringende navraag bleek dat ze er wel mee wilden stoppen voor die dag. ’s Avonds kon Bart de slaap niet vatten. Niet omdat hij opgewonden was voor de volgende dag maar omdat de geesten, de leprozen, en de griezelig verkleden hun opwachting maakten in de duisternis van zijn slaapkamer. Huilend zat hij op de trap. “Ik wil morgen niet meer, ik ben zo bang””. Een dagje zelfstandig avontuur bleek heel indrukwekkend te zijn geweest. Zondagmorgen hing de vlag er weer een stuk beter bij. De lichte verveling van de vorige dag, de ontberingen en kou, de angsten, ze waren het vergeten en wilden zo snel mogelijk terug. Deze tweede dag bleek een stuk aangenamer, ze waren gewend aan de drukte en vonden hun eigen weg. Ze waren blij dat ze weer waren gegaan. Alleen voor het slapen gaan kwamen Scrooge en zijn makkers weer aan het geestesoog van Bart voorbij. Bij Hetty op de bank viel hij uiteindelijk in diepe slaap. Dickens houdt niet van rust.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten