Stamboom

Kinderen opvoeden, het indelen van keukenkastjes en bestek-laden, de keuze van een standplaats op een camping en het versieren van een kerstboom hebben als gemeenschappelijk kenmerk dat ze in sterke mate worden bepaald door ouderlijke overlevering. Je krijgt het in je jeugd mee, zonder dat jij of je ouders zich dat echt bewust zijn . Er is opvoedpolitie en er is een Libelle met leuke boomversiertips maar die zijn er om meewarig naar te kijken. Het helpt niet omdat dergelijke basale elementen zodanig zijn verinnerlijkt in je jeugd dat je ze nauwelijks kunt veranderen of overwinnen. Gelukkig heeft Hetty geen krachtige boomversierimpuls vanuit haar opvoeding meegekregen. Want het lastige met van die door onbewuste opvoeding ingeslepen gewoonten is dat je daarmee in een relatie uit de voeten moet kunnen. Komt een vrouw uit een familie die een in unikleur versierde boom had, bijvoorbeeld wit of zilver met engelenhaar en van die zilveren slingers er in , dan zou ik haar waarschijnlijk niet tot echtgenoot gekozen hebben. Wij waren van de veelkleurigheid. Zou ik iemand zijn tegengekomen die ieder jaar iets anders met de boom wil dan zou dat ook een breekpunt hebben kunnen worden. Een boom heeft geschiedenis, ieder jaar gaat er wel een versierinkje stuk en elk jaar koop je er een paar elementen bij. Het openen van de doos met de kerstversiering, gehuld in servetjes van dertig jaar geleden, is voor de kinderen een van de aardigste sensaties. Misschien nog wel leuker dan nieuwe dingen shoppen in de Europatuin. Onze fusionboom lijkt in veel opzichten op die van vroeger bij ons thuis. Ze is alleen veel minder netjes dan dat mijn moeder het gedaan zou hebben. De minder nauwlettende geest van Hetty en mij brengt zo toch een genetische nuance aan op de boom van weleer. Veranderingen gaan langzamer dan je denkt, er gaan generaties overheen.