Omdat ik nooit Trouw lees ken ik Wim Boevink niet. Hij schrijft columns en had een dag voor de Tweede Kamerverkiezingen een stukje geplaatst over een racistisch akkefietje in De Meern waarin zoals aan het slot van de column bleek de broer van Rita Verdonk een hoofdrol speelde. Het gedrag van de broer van Rita is, zoals uit het stukje blijkt, inderdaad stuitend, hij kreeg er een boete voor zo berichtte het AD later. De stijl van de column is niet grandioos, larmoyant waar het de beschrijving van het Senegalese slachtoffer betreft, en de vraag is gerechtvaardigd of het tijdstip van publicatie alsmede het noemen van de de naam van de broer fatsoenlijk is. Daar zou je normaal over van gedachten kunnen wisselen. Maar zowel op de website van Trouw als op andere fora tref je een felle toon aan van de Verdonk-fans waarvan ik echt schrok. Nu was ik al redelijk verbaasd over de grote aanhang die Wilders verwierf maar ook onder de aanhangers van Verdonk bevindt zich een grote schare buitengewoon ongenuanceerde en platte schreeuwers. En dat zijn zo’n 15% van de kiezers. Het zijn niet zozeer hun denkbeelden die mij verwonderen, het is vooral de zeer agressieve manier waarop ze communiceren, bijna geweldadig en intimiderend. Zo’n opgewonden toon trof ik ook aan op diezelfde site van Trouw waarin Ephimenco zich ergert aan de motie omtrent het generaal pardon en vooral de houding van Bos en Halsema op de korrel neemt. De haat ademt je tegemoet, terwijl elke vorm van relativisme en humor ontbreekt. Vroeger werd links zuurpruimerij verweten. De verbetenheid van uiterst rechts, waaronder ik overigens Ephimenco geenszins schaar, is eng. Er is nog genoeg te doen om onze beschaving enigszins overeind te houden, zoveel werd mij weer eens pijnlijk duidelijk de afgelopen weken. Met dank aan Trouw.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten