Een middagje vrij en Jos en Willemijn die beloofd hadden nog een keertje te willen oppassen. We reden naar Medler en trokken onze wandelschoenen aan. 's Morgens regende het stevig en waaide het hard. Maar toen we de Achterhoek binnenreden scheen de zon. De wilgenkatjes bloeiden aan de kale takken. De eerste 8 kilometer hadden we de wind in de rug, maar na het pannenkoekenhuis kregen we hem tegen. Hij blies ons haast van de kale Wiersserallee af. Toen waren we de Bridgeclub van Melchers op Onstein al lang gepasseerd. Omdat we onder de vijftien kilometer wilden blijven sneden we de route af. Dat kan niet straffeloos, dus moest er gesprongen worden. Mijn jonge hinde nam de brede vaart lichtvoetig zoals je kunt zien. De wilgenkatjes bloeiden aan de kale takken. De eerste lange voorjaarswandeling vermoeide ons, de winterse stijfheid is nog niet verdreven. Maar ons eerste ei is gelegd.
(Een hapje bij Cafe Scholten en toen naar de film, zie volgende blog, met dank aan Jos en Willemijn)
3 opmerkingen:
Sjaak herkent de jas van een eerder bloje
Jouw wandeltocht kan ik in gedachten goed volgen. Ik kwam vroeger vaak in die buurten. Reed langs het pannenkoekenhuis. Peter Hoefnagels woonde daar, bij de Lindese Molen. Wij wandelden daar heel lang elke dinsdagmiddag en dronken een fles wijn. Zware gesprekken. Peter had (veroorzaakte?) nogal eens ingewikkeldheden in zijn wereldje. Mooie streek. Mooie tijd. Melchers was er toen nog niet (of in het geheim?).
Het vorige anoniempje vergat ik te paraferen. Sorry. klaas groen. kg.
PS. Weet je nog van dat mooie feest dat jullie organiseerden voor Peter?
ik kan me het feest voor Peter nog precies herinneren. vooral de voorbereiding en aankleding. Ik stelde voor het feest, vanwege het bereiken van zijn respectabele leeftijd, het thema herfst mee te geven. Nelleke werd daar heel zenuwachtig van. Ik zei dat we dan de zaal mooi konden versieren met bladeren en paddestoelen. "En de eikels komen vanzelf wel", zo grapte ik destijds. Later toen we hadden gekozen voor de aankleding van een frans cabaret en ik volgens Nelleke een punaise verkeerd had ingeprikt zei ze: Ja Jan God woont in het detail. "Dan moet het wel een verdomd kleinkutkereltje zijn", antwoordde ik ad rem.
Een reactie posten