Lastpak

Hetty heeft de pech om op 5 december jarig te zijn. Die pech wordt groter wanneer je met mij getrouwd bent. Na een vluchtig ontbijt moet ik een tabberd aan, zie vorige blog, en nadat ik ben afgeschminkt moet ik nog 2/3 van de gedichten maken en 6 kadootjes inpakken. Ik ken de pakjesavondstress waarbij het laatste rijm nog aan een pakje moet worden bevestigd dat zich ergens onder in de mand bevindt. Maar waar en hoe zag het er ook al weer uit? Ik herinner me dat ik vroeger achter in de auto, op weg van Leiden naar Arnhem waar we bij Wolter pakjesavond vierden, nog zat te dichten en met schaar en plakband in de weer was. Zo beleef ik al meer dan 35 jaar Sinterklaas. Hetty wil een leuke verjaardag doch ziet vooral een half overspannen man rondlopen tussen kelder en de computer op zolder. Dit leidde weer tot zoveel irritatie dat het begin van wat een leuke avond zou moeten worden in duigen leek te vallen. Al redderend rond de eettafel wist ik nog net een zodanig zorgzame indruk te maken dat de woede afkoelde en zelfs een postruziale opflakkering van liefde te zien gaf. Ik beloofde beterschap en ben nu al bezig met de gedichten voor 2007. Zul je zien dat ik ze op de avond voor de 5e december nergens meer kan vinden.