De sleet komt wat in ons theater. De bezoekers worden al maar ouder. Omdat er geen cafe meer beneden is wordt een nazit aan de bar boven al snel wat kalig. En we herhalen ons wellicht wat te makkelijk in de programmering. Die gedachte overviel me deze week toen ik een liederenavond bezocht waarvan ik had verwacht dat die wat feestelijker zou aflopen. ’t Is misschien echt wel tijd om wat samen met het Filmhuis te beginnen.
Toen ik twee dagen later met Peter op weg was naar de kroeg liepen we Jos tegen het lijf. Hij gaat de bibliotheek opnieuw leiden. En Peter en ik hadden het er al eerder over gehad dat het zo’n onzinnig plan is de binnenstad vol te proppen met een groot gemeentehuis (zie plaatje) De plek zou veel geschikter zijn voor een combinatie van bibliotheek, theater, filmhuis en een echte muziekzaal. Natuurlijk met een mooi grand-cafe er bij. De kans op leeftijdsmenging is groter, je kunt zaken multimediaal aanpakken en je krijgt een echte trekpleister waarin diverse culturele vormen kunnen bloeien. Maar er is al een prijsvraag geweest voor het nieuwe stadhuis en de kans dat het er komt is groot. Peter stelde me enigszins gerust. Eerst moet er een uitgewerkt plan worden gemaakt met een begroting die ongetwijfeld tegenvalt. We moeten een goed tijdstip afwachten.
Ik hoop wel dat het gaat lukken voor het moment dat we bij Bouwkunde een traplift moeten gaan aanschaffen.
3 opmerkingen:
Komt bijna iedereen eindelijk terug van het streven naar groot, groter, grootst omdat ze zien dat bij grootst die laatste t nooit weggaat, komt Jan aankakken met een groots idee! Ach!
De punt aan het einde van je eerste zin komt te laat.Er moet staan:"De sleet komt wat in ons. Theater."
En wat een redeneringen: De bezoekers worden ouder. Jij niet soms? Het naborrelen wordt wat kaal. Jij niet soms? Maak me niet kwaad! Wat is er tegen zo'n prachtig intiem Filmhuis met een heerlijke sfeer van vrijwilligers? Moet dat groter? Professioneler soms? En wat is er tegen een zaal(tje) vol liefhebbers van tachtig?Is het prijzen van oudjes die nog leuke dingen doen (PC bijvoorbeeld) een beetje schijnheilig? En waarom een traplift! Is een echte lift te duur soms? Dan mogen sleetse vijftigers er toch ook mee? Ook daarin moet je niet eenkennig zijn.
Leve de kleinschaligheid!
In die multipurpuskolossen verdwijnt de vrijwilliger en kunnen aardige mensen de weg niet vinden.
Voor ik boos wordt: vriendelijke groet. klaas.
Beste Klaas, Zoals je wellicht weet ben ik allergisch voor grootschaligheid. Zie daaromtrent enkele eerdere blogs over grote scholen, crematoria etc. Maar daarmee niet tegen het handig combineren van een aantal culturele voorzieningen. Niet vanwege de kosten, dat wordt immers vaak als argument gebruikt, maar vooral vanwege het bereiken van een breder publiek. Voor het filmhuis geldt dat wellicht wat minder dan voor het theater maar ons publiek vergrijst. Je hebt volkomen gelijk met je waarneming dat ik dat ook doe. Maar ik vind zelf een grijze monocultuur niet leuk. Wat betreft de vrijwilligers, die zijn ook in een iets omvangrijkere setting dan nu zeer goed bij de organisatie te betrekken. En dat zal ook wel moeten omdat het anders absoluut niet uit kan. Ooit schreef ik hier een blogje over de Verkadefabriek in Den Bosch. Daar hebben ze een hele mooie combinatie gevonden tussen groot en klein en toch overzichtelijk. Ik deel je zorg maar een multipurposekolos is wel een erg karikaturaal beeld van hetgeen mij voor ogen staat. Dat ik ouderen prijs voor hun PC-kunst is geenszins hypocriet of vals, ik vind het juist zo goed wanneer leeftijden mengen. Dat ouderen jonge dingen doen, zoals internetten en dat jongeren oudere dingen doen zoals naar het theater of het museum gaan. Er is niets tegen een zaaltje met liefhebbers van tachtig behalve dat er daarvan weinig overblijven. En dat is niet goed voor het draagvlak van een voorziening die niet zonder publiek, geld en vrijwilligers kan.
Naast een zaaltje van liefhebbers van tachtig ook graag een zaal vol met liefhebbers van 30, of liefhebbers van 30 tot 100. En een zaal waarin de liefhebberij aangekweekt kan worden en de nieuwsgierigheid kan worden gewekt.
De zoektocht naar een juiste schaal eindigt niet per definitie bij heel klein of heel groot.
Dat mijn sleetsheid jong begint verontrust mij natuurlijk wel.
Hartelijke Groet,
Jan
Beste Jan,
Als ik het goed begrijp komt het erop neer dat jij een aantal culturele voorzieningen onder één dak wil hebben omdat dat handiger bouwt en omdat dan allerlei mensencategrorieën elkaar tegen komen in de wandelgangen.
Deventer wordt indrukwekkend groot, inderdaad. De schouwburg is mooi gecombineerd met het filmhuis en een sociaal-cultureel vormingscentrum of hoe jullie het noemen. Die schouwburgzaal is niet erg geschikt voor klassieke muziek. Ik kan me voorstellen dat je in Deventer een echte muziekzaal wilt hebben. En als je die dan toch bouwt voeg daar dan wat aardige kleine voorzieningen bij. Goed idee. Als je dat bedoelt zijn we het eens. Toch een paar opmerkingen over wat je allemaal beweert:
1. Alle publieken “vergrijzen”. Toen ik 30 jaar geleden als vijftiger in het Concertgebouw zat en rondkeek, rekende ik uit wanneer ze de tent konden sluiten! Maar het bedrijf bloeit als nooit te voren! De oudjes gaan wel dood allemaal, maar er komen steeds nieuwe oudjes bij. En je moet de beginnersdisko toch niet lasrigvallen met twintigers? Enz.
2. Martijn Sanders heeft de programmering slim bijgesteld. Kijk eens naar dat voorbeeld. Niks sleets.
3. Je moet niet beginnen aan een poging jongeren en ouderen van dezelfde dingen te laten genieten. Dat lukt nooit zo dat je er zalen mee kan vullen. Laat ze apart! De tijd dicht alle kloven, daar zorgt de natuurlijke ontwikkeling voor. In een gezin moeten ouders met hun kinderen dingen delen. De leeftijdsgroep “ouders” moet je niet mengen met die van “kinderen”, enzovoort. Wat jij monocultuur noemt hoeft niet altijd, maar meestal wel.
4. Vrijwilligers moeten zich kunnen hechten om goed en be(trouw)baar te zijn. Dat impliceert overzichtelijkheid. Ze moeten er niet zijn om de prijs te drukken, al doen ze dat natuurlijk wel.
5. Jouw Verkade-fabriek-voorbeeld is prachtig, natuurlijk. Zo zijn er meer. Het jammere is dat jij in Deventer de koekfabriek zo klein hebt gehouden. Uitgaande van de vraag: we hebben een aardig, maar heel groot gebouw leeg staan: hoe gaan we dat gebruiken????kom je veel redelijker tot jouw redenering, lijkt me.
6. Dat jij je zorgen maakt over slijtage heeft niks te maken met jouw bouw-overwegingen. Bovendien: wat een onzin, je bent pas op de helft, man!
Vriendelijke groet. klaas.
Een reactie posten