Nederland liep uit om te genieten van de eerste echte lente-zondag. Wij zochten ons heil op de noordwestvleugel van de Sallandse Heuvelrug en wandelden over de hei van de Sprengenberg. Van doorlopen kwam niet veel omdat Derk en Bart zich soldaten op het slagveld waanden. De zaterdag aangeschafte outfit, legerbroeken en jasjes met camouflageprint, versterkte hun militaire belevenis. Ze dwaalden van de gebaande paden af, hielden zich schuil en gebruikten stokjes en stokken als geweren en speren. Minder dan de helft van de tijd werd gebruikt voor het echte spel, het grootste deel bestond uit overleg en uitleg aan elkaar over de fantasiewereld waarin ze vertoefden. Onschuldige kindsoldaten.Ik moest denken aan de loopgraven die mijn broer in onze tuin aan de Grotestraat fabriceerde en de plastic blauwe helmen die we destijds droegen. Wolter is altijd een groot liefhebber geweest van het militaire spel. Hij bezoekt zelfs nagespeelde veldslagen in Belgie. Maar in dienst is hij nooit geweest en op een stormbaan zul je hem nimmer aantreffen. Ik heb hem mijn hele leven nooit met iemand op de vuist zien gaan. Zijn biografie geeft me een gerust gevoel over de relatie tussen spel en werkelijkheid bij onze jongens. Gelet op hun gevoelige angst voor duisternis, kelders en ruzie is hun legertje spelen op de Heuvelrug de expressie van stoer doen en avonturen beleven in een veilige en beschermde wereld. Ontroerend jongensspel tussen krakende takken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten