Joska de zestienjarige dochter van Nico en Wilma hield een grappig en hartverwarmend speechje op het 50ste verjaarsfeestje van Pa en Ma. Boven op de stamtafel in ons aller cafe Scholten in Lochem. Ze was wel zenuwachtig geweest om het zo maar voor 99 mensen te doen, doch ze deed het met verve en is daarmee een waardig volger van het politieke talent van Wilma. Zoals de ouden zongen. Joska bood Nico een dichtbundeltje aan waarvoor wij als vrienden een gedicht hadden uitgezocht of hadden vervaardigd. Ik had voor Wilma een schertsend light-verse gecomponeerd en voor Nico wat meer pretenties in dichtvorm gegoten. De laatste toch maar onder deze link publicabel gemaakt, omdat ik aldaar ook het voordragen niet kon laten. Er zitten uiteraard verschillende verwijzingen in naar Nico, al was het maar in de titel, dus ik kan me voorstellen dat de duiding niet altijd even makkelijk is. Zelf was ik ingenomen met een klassiek aandoende openingsstrofe dat ik als motto aan mijn dichtwerkjes meegaf: “Een verbond op ’t aambeeld onzer jeugd gesmeed is sterker dan de duurst gezworen eed”. Een van de hoogtepunten van de zeer genoeglijke fuif was het kinderlied dat moeder Mieke ten gehore bracht. Zware lichamelijke aanslagen heeft ze de afgelopen jaren overleefd en helemaal ongebroken is ze niet, maar het lied klonk zuiver, krachtig en intiem.
Nico, die zich liever niet als middelpunt ziet en zijn eigen toespraakkunde gewild of ongewild altijd onderschat, benadrukte in zijn korte dankwoord dat we tot een select gezelschap van genodigden behoorden. We lieten ons tenslotte de stampotjes, stoofvlees, spek en worst van Dirk-Jan goed smaken. Opnieuw werd bevestigd dat we een generatie zijn die het geluk getroffen heeft en daarvan weten te genieten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten