Graduele verschillen

Ronald vdH kreeg tijdens de verdediging van zijn promotie over de beginselen van behoorlijke elektronische rechtspraak moeilijke vragen voorgelegd. Mark B. was lid van de promotiecommissie en ik had hem lang niet meer gezien. Tijdens de receptie snel onze recente biografieen doorgenomen en toen snel doorgestoten naar een gedachtewisseling over sociale mobiliteit, minderhedenproblematiek en onderwijs. Mark is bezig met een studie naar politieke participatie waarbij hij beziet welke mogelijkheden er zijn om het verschijnsel “diplomademocratie” te lijf te gaan. Onder diplomademocratie verstaat hij de ontwikkeling van een samenleving waarin de politieke participatie sterke samenhang vertoont met de opleidingsgraad en er een “harde” onderkant ontstaat waaruit geen sociale stijging en participatie meer mogelijk is. Met een wijntje in de hand klepten we er lustig op los.
Mark’s artikelen zijn zeer lezenswaardig en bij hem heb je altijd het gevoel dat hij de materie intellectueel heel goed beheerst. Een Salieri-gevoel is geen juiste omschrijving van de positieve jaloezie die ik ervaar als ik hem lees of hoor spreken. Maar het komt er wel in de buurt. Destijds in mijn studietijd ontdekte ik,mede door hem, de grenzen van mijn intellectuele kunnen: teveel warhoofd en te weinig helderheid, focus, overzicht en het vermogen het werk van allerlei denkers te doorgronden. Troostend was dit keer het feit dat ik met enige werkelijkheidszin zou kunnen denken een proefschrift als dat van Ronald vdH te kunnen schrijven. Hoewel Ronald zeker zijn beste had gedaan en hij alleen al op basis van zijn sympathie een doctorsgraad verdient was de wetenschappelijke prestatie van zodanige aard dat ook ik mij in staat voel iets dergelijks te kunnen bereiken. Overigens stelde ik mezelf meteen gerust met het ontbreken van enige ambitie in die richting. De lengte van een enkel blogje is immers veeleisend genoeg.