Theo had een avondje gesponst en van diverse buren “input” gekregen voor een lied. De kunst is dan nog wel om van die input een fraai lopend vers te maken. En die kunst verstaat hij. De klanken werden weggespoeld met Amaretto en daarna ging het loos met foute Nederlandstalige cafemuziek. Het werd een fuif. De altijd wat stijfjes ogende buurtgenoten gooiden remmen los en beentjes de lucht in. Ik vrees dat Buurvrouw Nuessink die op haar leeftijd, ze is ver in de tachtig, niet aanwezig kon zijn, de slaap lange tijd niet heeft kunnen vatten. Om twaalf uur klonk het “lang zal ze leven” aangezien ik toen formeel de vijftig jarige leeftijd bereikte. Inmiddels al het stadium van roes, flow heet dat tegenwoordig, bereikt. Een stadium dat nog enige tijd zou aanhouden. Ik voelde mij waarlijk een vrolijk vergulde Abraham.Het Kroegformat had zijn dienst inmiddels al ruim bewezen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten