VUsion

Wouter Bos kwam vrijdag in een interview in de Volkskrant op meerdere punten aardig uit de hoek. In de eerste plaats maakte hij publicitair de weg vrij om weer een stropdas te gaan dragen. In de tweede plaats antwoordde hij handig op de vraag of hij nu ook zelf leiding zou moeten geven aan het snijden in het ambtenarenappraat op zijn toekomstige ministerie. “Wellicht” was zijn ultra-korte reactie. In de derde plaats nam hij de verkiezingsnederlaag eindelijk eens op als ook een falen van zichzelf hetgeen bij hem tot extra strijdlust had geleid. Ten vierde pareerde hij de kritiek op de algemene teneur van het nieuwe beleid dat spruitjeslucht zou ademen met de opmerking dat je spruitjes ook pittig kunt wokken. Kortom, hij maakt een vitale indruk.
Het regeerakkoord lezend ben ik het met de libertaire critici, waaronder tal van redacteuren van de NRC, niet zo eens dat het een terugverlangen naar de jaren vijftig behelst. Ik zie in het akkoord meer een mengeling van Calvijn, het arbeidsethos staat hoog in het vaandel, en van Cohens leitmotiv, de boel bij elkaar houden. Ik had het motto zelf kunnen verzinnen. Geen bevolkingsgroepen tegen elkaar uitspelen, de scherpe kantjes van de markteconomie dempen, en een offensief om achterstandswijken uit het slop te halen. We hoeven niet iedere zondag kerk noch koopgoot in.
Aandacht voor sociale verbanden is geen monopolie van de normen- en waardenleer van de christenen maar vormt ook een rode draad in het denken van de sociaal-democratie al was het daar meer gericht op de buurt dan op het gezin en de wat vage notie van solidariteit..
Vadertje Drees was populair omdat hij in feite de belichaming was van wat de bevolking van de overheid wil. Zijn aanduiding valt samen met die van Vadertje Staat. Zorg en een licht paternalisme, betutteling is er een ander woord voor, vinden we, mits prudent toegepast helemaal niet zo erg, De christelijk-sociale maizena als bindmiddel voor onze verweesde samenleving (Pim leeft voort). We moesten er maar eens, al vrees ik voor mijn ambtelijke job, op inzetten: zusammen.
(PS na het schrijven van dit blogje las ik de column van Bert Wagendorp in de Volkskrant en het lijkt enigszins op mijn waarnemingen)
(PS2 De vorige regering had mijn Transitbusje reeds in een veel zwaarder belastingtarief gemanouvreerd maar nu vrees ik zowel voor extra kosten van een roetfilter en als hogere accijns op de diesel. Hoe de keuze voor zo’n doelmatig en sober vervoermiddel toch kan verkeren!)