In de praktijk

Zo luidde de titel van een aardig, mooi slepend,lied van Roy Aernouts, de winnaar van het 29e Leids Cabaret Festival. “In de praktijk” moet dan wel op zijn Vlaams worden uitgesproken. Het lied ging over de marges tussen hooggestemde idealen en moraal en het leven in de (liefdes-)praktijk van alledag. De finaleavond was zwaar. Alle kandidaten hadden een vertellende, ingetogen stijl en dat hou je echt geen anderhalf uur vol, zeker niet als het warm en benauwd is in de Leidse Schouwburg. Te weinig ernergie en te weinig ruimte voor ontlading, het legde een matte deken over de avond. Dat het sprankelender kon had ik dinsdagavond nog gemerkt tijdens een voorronde.
In de praktijk komt het festival voor mij neer op een jaarlijks uitje in mijn eentje, althans zonder vrouw en kinderen. Die ruil ik in voor Harry met jonge jenever en biertjes ter voorbereiding op voedzame maaltijden in schaars verlichte cafe-restaurants waar wij de wereld, de kunsten, onze strevingen en tekortkomingen vloeiend bespreken alsof we elkaar gisteren voor het laatst hebben gezien. De aangename vertrouwdheid der vriendschap tegen het ons zo dierbare Leidse decor.
Bovendien had de door Kees meegetroonde oude schoolvriendin nog onlangs als zuster onder onze Mark van der H. gewerkt, hetgeen, vanwege van der H’s betrokkenheid bij het festival in de oertijd, een ongekende toevalligheid was aangezien we op Van der H kwamen wegens de naam van zijn vrouw en die van Harry’s zus. En we hebben hem al in geen twintig jaar gezien en nu dan die virtuele ontmoeting via via. Maar dat terzijde.
In de praktijk wordt het altijd te laat op het festival. Ze snuiven geen coke die cabaretiers en hun groupies en coterietjes, maar ze drinken en roken bovenmatig. En ja ik kan op mijn leeftijd toch moeilijk achterblijven.